Ey Rabbim

Kelimelerin kifayetsiz kaldýðý yerdeyim, Sevgi vuslatsýz kanayan bir yara gibi yanýyordu içimde. Yorgun yýlgýn çaresizdi tüm kelimeler dýþýmda, oysa kimsenin bilmediði bir Bendi benim içimdeki. Ben artýk bendeki tüm duygularýmý sana býraktým kýzdýðým kýskandýðým özlediðim yaþamýþlýðým dile dökülemeyen ýssýzlýðýnda kimsesizliðimin hayatýn baþýboþ satýr aralarýnda ben sende kilitli kaldým. Tüm deðersiz ayrýntýlardaki yerimi düþünürken herkes kendini öylesine biri sanýyordu oysa tüm benlikleri saran varoluþu elinde olan bir aþka bedelliydi herkes,, kimse bilmiyordu bunu denecek kadar azdý bilenler, sýradan bir macera gibi rastgele yaþanýyordu, rastgele iliþkilerle baþlayýp yýllar geçtikçe kök salýp kalplere nakýþladýklarý bir tutkuydu hayat bunu anladýklarýndaysa her þey için geç kalýnmýþ olacak, bir gül gibi sarýp sarmalanýp yok olacak Evren ve bütün kaybedenler gibi yetecekti herkes sanýrým ben de sararmýþ bir gül gibi yok olmuþum çoktan, mevsimler gibi bekleyip durduðum mutluluk yok artýk, yüzümdeki kedere giydirdiðim tebessüm bile yalan adýmlarým tutuk yüreðim alýngan sessizliðin sesini dinliyorum sesim bile yabancýlaþtý artýk ben bir enkaz yaðýndan baþka bir þey olamadým ki, þimdi kelimelerin kifayetsiz kaldýðý yerdeyim.
Sosyal Medyada Paylaşın: