Rabbime mektup

Ben sende kelimelerin kifayetsiz kaldýðý yerdeyim Alev Alev yanan yüreðimden gözlerime süzülen acýlarýmla refiki ala’ya çevirdim yüzümü yine, kimsenin olmak istemediði gece yarýsý yalnýzlýðýnda uykusuzluðumun giz dolu umuduyla senin için döndüðüm sýðýnaktayým iþte. Kalbime bir hançer gibi saplanan karanlýk sözlerin yamacýnda cayýr cayýr yanmayý sayýklayan bilinçsiz bir yakarýþýn kör gözlerindeyim. Her susuþum sana yakarýþýmdýr kalbimde, her daim hýçkýran acýlarýmla sana kavuþmak için çýktýðým yoldayým dikenler üstündeyim medet ya Allah kederli gözlerimle bir çift kederli Gözde yakaladýðým savaþlardayým olmasýný istediðim her þeyi berbat eden bir çift beceriksiz yýlgýn sözde aðlýyor senin için kurduðum düþler. Kendi makamýnda aklýnýn ve kalbinin kapýlarýný kapamýþ bir yüzün gözyaþlarýyým, onun için senden baðýþlanma diliyorum. Ben sürgünlerin en tutsaðýyým karanlýðýn en koyusunda, sensin tutunduðum tek dal sana getiren ölümdür artýk., Senin için kýrýlmýþ aynalardan yüzler mi toplayayým senin için ben senin için varým bana bir þeyler anlat caným çok sýkýlýyor uykusuz Bir gece yarýsýnda kaçan uykularýmla sükut içindeyim gece bile dinlenmiþ yeni bir geceye demlenmiþken ben hala düþlerimle düþüncelerdeyim maksadýmýn ne olduðunu bilen yalnýzca sensin baþkalarý sýrlarýmýza gafil kelimelerin kifayetsiz kaldýðý yerdeyim dilim seni yüceltmekte aciz kalbimdeki derinlikleri bilen sensin beni anladýðýný bilmek bana ettiðin en güzel kelamdýr umuttur mutsuzluklarýnda, tüm imkansýzlýklarýmý toplayýp kapýna geldim tüm imkanlarýn sahibi sensin tüm ince iþlerin en ince ayrýntýlarý sende sen istediðine inceliðinle ince iþlerin en ince ayrýntýlarýný bile ikram eder ve Aziz eylersin Ben de sana ruhumun kalbimin en ince olduðu þu anda yaratýlmýþlýk inceliði ile kýrýlmýþ harap olmuþ Gönül bahçemle sesleniyorum gözyaþlarýma deðer veren yalnýzca sensin beni benden alan sen nefretlerime sevgiye çeviren sen istemediklerimi isteten sensin mademki istedin öyleyse hayýrlar lütfettin bunu da bana söylettin. Yarabbim senin dilediðin kadarýndan baþka ilmim yok benim. Kanadý kýrýlmýþ Bir kuþ gibiyim yolunu kaybetmiþ bir yolcu gibiyim ruhum bedenimden ayrýlýrken sana hasretlerinden sesleniyorum kalabalýklar içindeki yalnýzlýðýmdan kelimelerin kifayetsiz kaldýðý yerdeyim bana yardým et ilminle kuþat beni çocuðum Ben þefkatinle büyüt bana sevmeyi öðret içimin acýdýðý yerdeyim hiç kimsenin ruhumun derinliklerine kalbimin sýrlarýna eriþemediði yerde Ben yalnýzca seninleyim hiç kimsenin bilmediklerini bilen sensin duygularýmýn inceliklerine deðer veren sensin hiç kimsenin bana veremediði deðeri veren yalnýzca sensin hiç kimseyi yeterinden çok sevdirmeyen sensin hatalarýmý yüzüme vurmayan yalnýzca sensin beni uyutan beni uyandýran yalnýzca sensin saçlarýmýn arasýnda yüzümde duymak istediðim þefkati düþlerken daldýðým uykularýmda kalbimi okþayan sensin görüyorum ki senin için sevmeye çalýþtýkça senin için yaþamaya savaþtýkça senin için sabrettikçe dikenli terler ölüyorlar yollarýma üzerine basa basa yürüyorum bana yardým et medet ya rab biliyorum ki yüreðime batan her diken Gül olur maksat sen olunca bana dayanma gücü ver incine incine inceltir ruhum bana neyi öðreteceksen benimle öðret en güzel eðitici sensin kalbime sonsuzluk isteðini ilham eden sensin dile sen bir vesileyi lütfeder bir yardýmcý gönderirsin kelimelerin kifayetsiz kaldýðý yerdeyim yolunu þaþýrmýþ sözlerime lime lime haksýzca yüzüme vuran bir tokat gibi savrulduðu yerdeyim seninle benim aramda hiç kimsenin olamayacaðý yerdeyim sana çevrilmiþ yüzüm üþüyen ellerimle 99 ismin kalbimde hasretinle seninleyim yeryüzünde vefa yok beni teselli edecek olan yalnýzca sensin dokun bana ne olur sev beni en çok sana muhtacým Ben en çok sana muhtacým en çok sana muhtacým sen allah’sýn Allah ya rahman sen öyle rahmet edensin ki rahmetinin bir cilvesi sonsuz saadetimdir beni sonsuzluða eriþtir beni seninle muhatap eden sensin hikmetine sual olunmaz.aklým hikmetlerine ermez idrakým yetmez lakin niyetimi bilen sensin baþkalarý duygularýma cahil kalbimdeki incelikleri bilen yalnýzca sensin suskunluklarýmý bilen çýðlýklarýmý iþiten yalnýzca sensin takatim yok bana yardýmcý olacak olan sensin Ben öksüzüm yetimim kalabalýklar içindeki yalnýzlýðýmý bilen yalnýzca sensin yorgunluklarýmý hasretlerimi bilen sensin sen affedicisin Ben aldandým hatalýyým biliyorum utanýyorum affýnýn gölgesine sýðýndým kalbim senin elindedir hislerimin sahibi sensin içimdeki yangýnlarý söndüren sensin beni söyleten susturan sen merhametinin sýcaðýna al beni rahmetini indir üstüme lim istediklerime yetiþmiyor takatim yok fakirim sana aç sana hasret sana muhtacým bana yardým et boðuluyorum unutuyorum hatýrlýyorum özlüyorum ey yar ey Allah ey rahman Ýki kelimeyi birleþtirip hasretlerimi dile getiremeyen Ben boðuluyorum bu iki kelimenin altýnda lütfunu bol eyle bana eþsiz yakýnlýðýna al beni sev beni ne zaman tat alsam tükenince azap çekerim lezzetleri daim eylesin zikrinin lezzetlerini daim eyle ebedi saadetler ikramiye ile bana söylediklerime deðer veren yalnýzca sensin sözlerimi severek dinleyip bana cevap veren yalnýzca sensin anlattýklarýma deðer vererek dinleyip bana cevap verenin yalnýzca sen olduðunu bilmek saadetimdir kimsesiz gecelerdeki kalabalýk yalnýzlýklarýmdaki tek varlýðým sensin beni yalnýz býrakma tek dostum sensin tek mutluluðum sensin sana gelen yollarýmý aç bana çok yalnýzým bu dünyada en büyük dostum en güzel sýrdaþým sensin sýrlarýmý aþikar etmeyen yalnýzca sensin yoldaþým sen varým yoðum sen uykum sen uykusuz luðum sen sen benim nefesimsin derdime dermaným sensin kelimelerin kifayetsiz kaldýðý yerdeyim sevgisizim yorgunum hasretim sana dokun bana ey yar korkutuyor beni hýzla geçen zaman bu dünya gafletinde boðulmak. Seni arýyorum sessizliðinde bu dünyaca cehenneminin güneþin açtýðý kristal aydýnlýktayým al beni rahmetine beni nefsime býrakma ruhumun karþýlýðý yok al beni sevgine sesim sükutun ortasýnda unuttum onu konuþmayý özlüyorum sevgini en çok kahýr giriyor gecenin gözbebeklerine kimse anlamýyor olup biteni sesin bir Okyanus olup dolduruyor yüreðimin kimsesizliklerini seni düþünüyorum zira senden dökülen biriyim ben hazin bir aþkýn hasreti içinde yanýyorum leziz bir acýyla doluyor aç ruhum günlerden öyle bir gün ki bir yaným yerde bir yaným gökte küçücük mabedim de kimsesizliklerin kimsesine geldim ana mý oldum ben ya rabbi uçurdular mý beni kuþ gibi yuvadan uçtun mu çarpa çarpa duvarlara incittiler mi beni yuva ne demek ya rab ya mutluluk kimler döktü yüreklerini yaralý baðrýma Ýçim acýyor yaþam avuçlarýmda gizlediðim bir dua ulaþýldýkça ulaþýlmaz olan bir aþkým pençesinde çýrpýnýyor sana aç ruhum kimsenin görmediði kimsenin duymadýðý yerdeyim ben sende seni arýyorum sesimde gölgemde Yaðmur yüklü bulutlarda gözyaþýyým rahmetin dokunuyor üþüyen parmaklarýma yüzüme bakýyorum gözlerime kirpiklerime seni arýyorum her yerde bitmeyen hecelerde yaþamýn sessizliðine bile baðlýyým ben yanýyorum bu dünyaca cehenneminde üneþ gibi doðdun ya içime apansýzca beliren bir gölge gibi çýktýn karþýma Gül yapraklarýnýn kokusunu sertin ömrüme þefkatini duydum üþüyorum ruhumda o ilahi dokunuþunu bir yuva kadar sýcak korumasýz bir bebek gibiydim susuz büyümüþ bir çiçek büyür mü hiç susuz çiçek büyür mü hiç büyüdüm iþte hala dimdik hala dipleri yüreðim ruhu uçmuþ bir beden gibiyim dünyayý ve seni çocuk gözlerle gören oksijenimsin benim oksijensiz yaþar mý insan sana kimsesiz gecelerin hüzün dolu yalnýzlýðýndan yazýyorum acý çekiyorum resulünü düþünüyorum uyuyorum evime geliyor bir baba þefkatiyle bana nurunu getiriyor üstümü örtüyor babam olur musun diyorum çok yalnýzým bu dünyadan babam olur musun yeryüzünde vefa yok diyorum konuþmuyor kayboluyor sonra aðlýyorum ona gidiyorum geceleri yüzüme sürüyorum kabe’ye ölüyorum orada seni arýyorum sesin bir aþk olup giriyor düþünme aðlýyorum sabah oluyor kimse olmuyor içimde bir sen varsýn yaþanmamýþ bir aþkýn koynunda yapayalnýz uyanýyorum yine bu dünya zindanýna uyanýyorum çaresiz binde bir kez olsun sormuyor kimse nasýl dayanýyorsun diye tüm sabahlar gibi yorgunum bu sabahta, yaþadýkça yalnýzlaþan ruhumla gelse Bir Seher vakti öyleyse baksa gözlerime dokunsa kimsesiz yüreðime tüm yaþamlar kadar yorgunum tüm yaþanmamýþlar kadar ama sen doðdun ya güneþ gibi karanlýklarda kalmýþ yapayalnýz ruhuma ne olur gitme beni yalnýz býrakma beni sensizlik ateþiyle yakma içim parçalanýyor sonbahar yapraklarý gibi savrulup duruyor ruhum içimde yangýnlar yalpalanýyorum fýrtýnada uçan Bir kuþ gibi çarpa çarpa kimse olmuyor karanlýðýnda boðuluyorum kuytuluðunda yalnýzlýðýmýn uzanýp uyumak istiyorum bazen sonsuzluða doðru ecelden baþka bir ölümü kendime yakýþtýramam sadece öleyim diyorum bazen hepsi bu mütebessim Bir Eda içinde giriyorum merdumgirizligime, noktasý belirsiz bir hayat görüyorum gözbebeklerimden süzülen yaþlarda bir enkaz yýðýný içinde kayboluyor düþlerim. Sorularýmýn cevapsýz cevaplarýmýn sessiz kaldýðý bu hayatta küskünüm artýk tüm bekleyiþlere paragraflar bile yabancýlaþtý artýk sesin sensin tek aydýnlýðým býrakma beni kurtlarýn çakallarýn arasýnda Ýçim kanýyor her gece yeniden doðup yine hazýrlanýyorum gün batýmlarýnda yaþayan ölüme çýldýran sýraya paralýyorum kendime sükut içinde bir yalnýzlýk çiziyorum akþamýn asilliðine sormuyorum kimseye söylemiyorum da giz dolu kuytulduðunda uyuyor umudum gülmek istiyorum sonra aðlamak kahrediyor beni bu zehirli dünya gafleti Ben ne zaman kime yazmaya kalksam sen dökülüyorsun kalemimden sana bunlarý penceremi çalan aç bir kuþun gagasýndaki eziyetle yazýyorum kanadý kýrýk bir kuþun çaresizliðiyle ardýmýna muhtacým merhamet et sen merhamet etmeyi seversin merhamet edecek olmasaydýn Adem aleyhisselamý rahman’ý öðretmezdin gözlerimin mahreminde acýdan yanan kalbimin tüylerimi ürpeten yalnýzlýðýnda yalnýzca sen varsýn senin ile yanan kalbimin dumanýyla sürmelediðim gözlerimde sen sen varsýn biliyorsun ki içimden dýþarý bir adým atmadým her gün ayný saatlerde piþen yemekleri bile yiyemiyorum artýk ben uykuya Hasret gözlerimin derinliklerinde öylece duruyorsun yarým bir ay gibi sus pus oldu içim gözlerim kederinden ikiye bölünmüþ ay yarýn bir ay gibi suspus olduðu için gözlerim kederinden ikiye ayrýlmýþ Yýldýz bu Gök bu yýldýzlar unvanýnda kayboldum hasretin acý bir tebessümle çöküyor sen ne göz bebeklerime yoruluyor yoruluyor olurum bir göðe bakýyorum bir sana gökkuþaðýmmýþ beyaz gelinliklerine siyahlar içinde ak bir mintan gibi seni bekliyorum ben her solukta gözlerime düþüyor rahmetin kapýyorum gözlerime ruhun göz kapaklarýmýn içinde uyuyorum ve senden baþka hiç kimse gelmiyor içime iyi ki gelmiyor seninle baþlýyorum gün doðumlarýna çocuðum Ben bu yaþam bana göre deðil yüreðime verdiðin ýþýða tutundum bir çiçeðim ben dökülüp duruyor yapraklarým bir yaðmur damlasýyým kendi çölümde üzgün ruhumla konuþuyorum ölüyor hasretinden mutluluðun peþine takýlýp gittiðim yer sensin sonsuz bir sükutum sýcaklýðýna tutundum çocuðum iþte karþýlýk veremiyor hiç kimseye yüreðime düþen sevince üþüyorum senden gelen sözlerle ýsýnýyorum böyle geçiyor iþte zaman inciniyorum üzülüyorum inceliyorum aldýrmýyorum parasýzlýklara da zaman gönül soframda bir avuç yok soðuktan baþka bir þey deðil dil bilmez karanlýklarda parlayan bir yýldýz kadar uzak bir senfoni ve aþk dokunsam tutana tutacakmýþcasýna yakýn bir o kadar uzak. aþký özlediðimde gökyüzüne bakýyorum bir yýldýz kayýyor aya usanýyor yüreðim küskün bekleyiþlerin hüzzam kasideleri saplanýyor göðsüme tatsýzým kederliyim yorgunum sükutumdan Çaðlayan sözcükler akýtýyorum içime henüz hiç söylenmemiþ olan yaralýyým mavi siyah eskilere gömdüm kalbimi tüm karabasanlarýyla üstüme yýðýlýyor dünya acýmasýzca bitmek tükenmek bilmez bakýþlarýn altýnda olmaktan yoruldum incinmiþ yýllarýn kýrýntýlarýyla geldim sana evet bir tebessümü çok gördüm belki herkese zira ben yüzde deðil kalpte gördüm aðlayan bakýþlarý gülmeye çalýþan zira hiç kimse gerçek deðildi kimse gerçeði sevmiyor istemiyordu tebessümlerin ardýndaki nefretleri gördüm intikam uyuyordu göz bebek lerinde çýldýrasýya öfke dolu sevgisiz katý acýmasýzdý verdiðim gerizek’in pençesinde birer intihar çiçeðiydi herkes mutsuz herkes umutsuz denecek kadar küçük umutlarla küçük gözlerle görüyordu herkesi ne zaman gerçeklerden bahsetsem birer bukalem oluyor herkes neden dökemiyorum yüreðimdeki ezgileri bir çift gözün aydýnlýðýna içim bir an olmuþ gecekondularýndan geldim sana öyle Uzak ki yakýnlar sanki uzaklarý yakýn edensin yakýn et uzaklarý mavi siyah kederlerle geldim kim bilebilir yaþamýn gün yüzüne çýkmamýþ kederini senden baþka kim sarabilir yaralarýmýzý beni kim teselli edebilir tek baþýnalýðýnda gecenin Tan yerlerinde kim açar kapýlarýný ardýna kadar kim dinleyebilir kim sorularýma cevap verebilir ki senden baþka kim dokunabilir ruhuma kalbime kim nakþedebilir þefkatine sýmsýcak sevgisini kim sarabilir tüm benliðime görüyorum ki herkesin kapýlarý kapalý en tatlý yerinde uykularýn kalpleri örtülü yastýklarý gaflet kelimelerin kifayetsiz kaldýðý yerdeyim hüzünlerdeyim üzgünüm yýllardýr hayalini kurduðum yerdeyim evliyim ve fakat yalnýzca bir çerçevenin içindeyim beni en iyi senin anladýðýn ve hiç kimsenin ruhuna ulaþamadýðý yerde acý kederimi sürüyorum seccademe dua etmekten baþka bir þey gelmiyor elimden tüm kalplerin elinde olduðu rabbin bilirsin seninle aramda olan hayallerim düþüncelerim gölgesinde hüsrana uðradým üzüldüm çok üzüldüm lakin elbet bir hikmet vardýr dedim senin dediðin olur dedim senin dediðin oldu benim isteklerim gerçekleþmedi dua sofrasýnda gözyaþý oldu kahvaltým susadým gözyaþýmý içtim beni hayýrlara eriþtir beni sevdiðine ulaþtýr sevdir bana sevdiklerine zira ben bu dünyada sevgiye ve sana muhtaç olduðum kadar hiçbir þeye muhtaç olmadým hiçbir acý canýmý bu kadar yakmadý hiçbir Hasret sana olan hasretimi geçmedi kelimelerin kifayetsiz kaldýðý yerdeyim takatim yok amellerim yetmiyor kederliyim mahçubum yapayalnýzým bu dünyada senden baþka kimsem yok senden baþka dertleþeceðin kimsem yok gidecek kapým yok beni dinleyecek kimsem yok ben sevgine muhtacým beni senden baþka sevecek yok kelimelerin kifayetsiz kaldýðý yerdeyim bak yine geldim yine sana geldim kovulmuþ kucaktan kovulmuþ kalplerden terk edilmiþler terk edilmiþliklerden yine sana geldim o sýmsýcak kucaðýna geldim kimse de olmayan þefkatine derin kederler içinde beni hiçbir zaman kapýsýndan kovmaya sana geldim bütün kapýlarýn üstüme kapandýðý þu gece yarýsý yalnýzlýðýnda açýk olan tek kapýnýn senin kapýnýn olduðunu bilmek benim en büyük mutluluðumdur kelimelerin kifayetsiz kaldýðý yerdeyim mutsuzum kederliyim insaným ya zayýfým sabýrsýzým kýzgýným kýrgýným kýrýntýlarýmý toplamaný istiyorum sabrýmý çoðaltmaný kýrýk dökük viran olmuþ Gönül evimi teselli edecek sevgine muhtacým Ben her zaman biliyorsun Ben hiç gülmedim hiç mutlu olamadým ne zaman feyz alsam ne zaman nurlara gark olsam tükenince elem çekerim yürümeyi yeni öðrenen þaþkýn bir çocuk gibi tutunacak bir dal ararým tutunurum kýrýlýr tutunduðum dallar gülemem incinirim incelerim acý çeker aðlarým dualýyorum acýlarýmý beni geri çevirme seni sen de beni kapýndan kovarsan baþka kim tutar ellerimden kim dokunur ruhuma korumasýz bir Bebek gibiyim açým susuzum rahmetine merhametine bana yardým et beni böyle çaresiz býrakma beni böyle bir baþýma býrakma görüyorsun duyuyorsun kelimelerin kifayetsiz kaldýðý yerdeyim aðrýlarým çoðaldý içim yanýyor dýþým yanýyor dermaným sensin beni bu dünyaya getiren yediren içiren giydiren güldüren aðlatan düþündüren uyaran uyutan uyandýran sensin sen benim her þeyimsin ilacýn sensin günahlarýmý baðýþlayýp daðýnýklýðýmý toparlar mýsýn beni bu derin keder denizinden çýkarýp kalbimi biraz teselli eder misin beni sever misin beni en sevdiklerinle sevgililere gark eyler misin bana en sevdiðin kapýlarý açar mýsýn beni en sevdiðinin yanýnda yeniden doðmuþ bir bebek gibi yurduma alýr mýsýn beni baðýþlar mýsýn bana en sevdiðinin baþ ucuna yüz sürüp beni benden alacak bir mutluluk ikram eder misin beni benden alýr mýsýn beni sever misin beni en sevdiklerinle geleceðim topraða verir misin beni Konya Beyler ahmetiyelerle dualarýyla topraða gömer misin beni affedebilmiþ olarak huzuruna alýr mýsýn kelimelerin kifayetsiz kaldýðý yerdeyim beni de sever misin seni tarif etmekten seni yüceltmekten acizim bu alemleri yarattýðýn bugüne dek hiçbir güç hiçbir kimse hiçbir þey seni övmeye yetmemiþ ve alemlerin tüm kelimeleri buna kifayetsiz kalmýþtýr sanýrým sana söylemek istediðim en güzel söz henüz söylememiþ olduðum sözdür hani en güzel söz yeni söylenmemiþ olandýr ya kelimelerin kifayetsiz kaldýðý yerdeyim ve benim her asam ile büyük ya da küçük her ne günahý iþlediysem onlarýn hepsinden tövbe ediyorum ve bu tövbemi kabul etmeni imanýmý güçlendirmeni diliyorum ve bu dini bizim için seçip tamamladýðýn gibi beni de tamamlamaný diliyorum beni sevmeni istiyorum þefkatini sýcaklýðýný istiyor ve bana rahmetini indirip merhamet etmeni diliyorum kelimelerin kifayetsiz kaldýðý yerdeyim nereye gitsem kime gitsem ne söylesem nafile varýlacak tek kapý tüm dertlerin dermanlarýn senin kapýnda olduðunu biliyorum sen sevdirmezsen ben sevemem sen güldürmezsen ben gülemem sen söyletmezsen ben söyleyemem sen benim sahibimsin bana deðer vermeseydin sevgisizdim ben en çok sevdiðine muhtacým ancak sen dilersen Ben olumsuzluklara dayanabilirim sabredebilirim dilemezsen Ben sabretmek de aciz kalýrým yardýmýný bekliyorum þefkatine koruyuculuðuna sevgine muhtacým zira beni senden çok seven olamaz olmamalý tüm alemler önce seni sonra kainatýn gülü habib’in hazreti Muhammed sallallahu aleyhi ve sellem efendimizi sevmeli ki anasýndan babasýndan kardeþlerinden evlatlarýndan eþinden çok daha büyük bir sevgiyle herkes seni sevmeli
Sosyal Medyada Paylaşın: