BEN ŞAİR DEĞİLİM

Uyku tutmuyor gözlerimi þair
Sinede ki gizler aralar kirpiklerimi
Ruhumun yanýk izlerinden iz sürer zihnim
Kahrolasý saatler geçmeyi bilmez
Darmadaðýn olurum o uzun gecelerde
Sanki kaybolmuþum en ezelinden
Kaybolduðum karanlýðýn içinde bil ki
Bir tek yalnýzlýðým tanýr beni...

Ölümün kokusu yayýlýnca geceye
Kefeni anýmsatýr beyaz sayfalar
Titreyen ellerimle kaleme sarýlýr parmaklarým
Mürekkebinden kan damlar
Hüznün tonlarýna boyarým dizeleri
Cümlenin en derin manasýna gömerim düþlerimi
Umudumun bittiði yerde
Ýþte o zaman!
Güneþi söndürürüm ben
Kim bilir belki bir gün yeniden filizlenirim
Ya da yeniden doðarým güne...

Kimi zaman yenik düþerim öfkeme
Beyaz sayfalarý yýrtar atarým
Kýrarým kalemi
Tutamadýðým yeminler içerim
Ardýndan tutkuma esir düþer
Yeniden ve yeniden yazarým
Bir bakmýþsýn ki
En kara kýþlara getirmiþim baharý
Yaralý güvercinleri iyileþtirmiþim
Parmak uçlarýmdan uçuþurken kelebekler
Ben dünyanýn merkezine aþký koyar
Þehir ve caddelerine sevda çiçekleri ekerim
Unutma!
Zamanýn zamansýzlýðýnda
Ýþte öylesine karaladýðým
Bir kaç cümleden ibarettir yazdýklarým.
Belki okuduklarýn þiir deðil
Belki ben de þair deðilim.

Hatice Olkuner


(Seçki kuruluna, ve tüm deðerli þair dostlarýma teþekkür ederim)

Sosyal Medyada Paylaşın: