Anlamıyorsun beni...
Anlamýyorsun beni,
sözlerimde kayboluyorsun,
gözlerinde aþkýn izlerini bulamýyorum.
Dilimdeki sevginin ateþi senin kalbinde sönüyor,
küçücük bir kývýlcýma hasret býrakýyorsun.
Sana bir adým atsam,
geri çekiliyor, hatta çok uzaklaþýyorsun.
Anlamýyorsun beni.
Pusulasýný kaybetmiþ bir kalp ile
mutsuzluðumun içinde dönüp dolaþýyorum!
Gizliyorum gözyaþlarýmý, sessizce içime akýtýyorum.
Sana olan duygularýmý anlatmaya çalýþýyorum,
ama yine duvarlar örüyorsun aramýza.
Bir türlü baþaramýyorum!
Dedim ya;
anlamýyorsun beni!
Gözlerindeki sessizlik, yüreðimi daðlýyor.
Bir umut diyorum o gözlerdeki ýþýðý arýyorum;
sabýrla bekliyorum ama ne yazýkki bulamýyorum.
Yokluðunla geçen þu zamanda,
sözlerim çaresizce yankýlanýrken,
yüreðimi çok derin bir hüzün sarýyor.
Ýnan korkuyla titriyorum,
kurduðum hayallerin kýrýklýklarýyla kanýyorum.
Anlamýyorsun beni.
Çaresizlik içindeyim diyorum!
Bir avuç umutla bekliyorum seni.
Yalnýzlýðýmýn acýsý bedenimi kuþatmýþ;
içimde yokluðuna isyan, fýrtýnalar kopuyor.
Sana olan sevgimden baþka bir þey yok diyorum kalbimde.
Fakat sen;
sen yine anlamýyorsun beni!
Anlamýyorsun iþte…
Anlamýyorsun…
Uður KILIÇ /Respect
06.06.2023
Þiirimi güne seçen deðerli seçki kuruluna çok teþekkür ediyorum.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.