ellehem yeni garýynan da bek eyi deðilleriki “kimse kimsenin umurunda deði(l)” deye acýzlandý “ha varsýn, ha yoksun þe(hi)r yerinde” bi tek “Anþadudu”ydu onun maraðý, derdi … bi acýdým ký, hemide nasý? vah! Ismayýlým vah! hinci el(im)den ne ðeli, adamca(ðý)za ne deyen, “vara Allaha ýsmarladýða gelmeseydi” dedim içimden Ismayýl hala o deli çocuðudu, maþþallah-subanallah . “yan gelip yatýyo” sanýyoz, uzakdakýnnarý ay bacým ne bileyin görmediðimizden-bilmediðimizden “herkeþ yerinde sað”, “halýndan memnin neneyen” kýrk yýl geþmiþ “garýnýn adýný mý çýkarcan” gardaþýýmm . sarýldý elimi öptü, halallýk isdedi, hankýmýz böyüðüz bilmen valla ben de “ben senin elini öpcedim ay bizim o(ð)lan” dedim de “sen baþda böyüksün önemli deði(l)” dedi “hoþçakalýn” dedi emme gönnü yoðudu getmeye, vallaha billaha . melil melil bakýyoru, baya bildiðin mahana arayodu hani çýksa da biri “getme” dese deye gözümüzün içine içine yalvarýrcasýna bakýyodu “yollaman” deye caymaya can atýyoru, aklýmýza gelse ye, ha ben ne yapayýn(m) halý, halaa gözümün öðünden getmeyoru ay bacýýým.. **
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Çelikli Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.