bazar derne(ði) ðün ö(ð)lenden sonura mezerligden e(vi)mize Alla(h)a ýsmarladýða geldi Yitik Ismayýl kimbili(r) kim getirdiydi Hecazdan halal hoþ olsun gaktým-dutdum Köselerin kýrýk gulplu tavaynan gayfa gavýrývidim, oldu-olalý iri çeker Ýrbem emminin gayfa deðirmeni, ocaktahý közde biþirdim bi filcan “keyfe keder” haný “kimse kimsenin nasibini yeyemezimiþ” deller zati olmuþu olca(ðý) bi ðulpu ðýrýk filcan üfüre üfüre iþdi keyfi yerine ðeldi . “bi filcan gayfanýn kýrk yýl hatýrý varýmýþ” do(ð)ru.. bekledi.. ha deyinþe sunup da içemedi bakdý durdu, aklýna ne ðeldiyse yutgundu, dudukdu, gözleri dolu “-taa çocukluðumdaki anamýn közde piþirdiði kara kahve kokusu bu!” dedi tabi çocuktum, Aþaðý Týrtardan Gebizce ðeldiydi de adam tiryaki imiþ, anam köpüðünü fincana aldý birkaç defa daha köze sürdü cezveyi o kahve kokusunu ilk defa hissediyorum böyle önceleri kangal dikeninden, nohuttan ederlerdi bazýlarýnýn cezvesi fincaný yedeðindeydi . dova ede ede bi ðaldý yazzýg.. içimin ya(ð)larý erirdi þe(hi)r yerinde Ismayýlýn gönnünü kim edecek gavýrýp tezecik “közde gayfa”yý kim biþirivicek de! onu decedim.. Ismayýl bizim düðünü bile biliyoru benden eyi biliyoru gý!, taha dünümüþ gibi neler neler annadýyo cümlenin çoþklarýna hiþ unutmamýn ay bacým, hiþ bi baþga derdin yog muydu? o annatdýkçana baþým döndü, bi tühaf oldum valla eskikinner aklýmýza gelse ya iþden gayýtdan bide herkeþin bildiðini nerde kiminen gonuþcan hincikinnere de halden dertden annadamayoru ki Ismayýl da “ne varýsa esginkinnerde varýmýþ..” dedi . sor Ismayýla aklýna ne geli(r)se, olmuþu gelmiþi-geþmiþi kýrk elli sene eveliyi, nassý yaþadýyoru her birini adamlar-garýlar öte dünnaya göþmemiþler gibi görsen neler neler annatdý durdu, esgilerden kendim bile unutmuþ geþmiþiyin baþýmýza gelennerden ölenden galandan, anamdan bobamdan, esgiler ne gözelimiþ.. Ismayýla annaddýracan höyle zabbaha ðadak dinnecen ..
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Çelikli Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.