Dünyaya tersten bakan bir fotoðrafýn olsaydý Çevirirdim yüzüme Yastýðýmýn yanýna Gözündeki umudu Dudaðýnda ki uçuðu Tanýr Þifalar diler kaynayan yaralarýna Uyurdum
beraber
Olsaydýk uçsuz bucaksýz okyanusun ortasýnda Bir teknede yurtsuz ve bak Özgür elele Herkesin tanrýsýyla iskelede Bir bizim Olana Bilmediðimiz tüm dillerde Bildiðimiz acýlara dualar etseydik Yargýsýz Sövmeseydi kimse Sevmediðimiz coðrafyadan buralara
kadar
Ummak yorgunluktu dinlenince geçer yine umarýz Kanatlarýmýz olsa da düþten Yeniden yeniden Yüzümüzde kum denizin dibi Kalbimizde kimbilir kimden kalma
Hürriyet
Yoksan yokum bu son bir kac dize Melteme karþý sürelim hepten Buralar hep kekik lale ve de ýtýr Heidinin Petere kostuðu yoldan Az daha tepe Az Daha Öte...
Sosyal Medyada Paylaşın:
amelie poulain Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.