BAKTI VE GEÇTİ

Yürek iþte, yelden alýyor, savururyor bilinmeze
Onu nasýl sustururlar, var mý ki bir bilen
Ya hayalleri kapatmalý, kanatsýz kalsýn gönül
Yahutta bakmamalý ki gözler, olmasýn özlem
Ve bir daha yanmasýn sol yan, yaþarken ölmek bu,
Öyle de ulvi bir his ki, sanýrsýn dünya durdu.

Çýkar umarsýzca karþýna, farkýnda da deðildir
Bu zariflik, güzellik, kibarlýk ne de muhteþemdir.
Yanýlsamadýr belki görünen, çölde bir serap
Bakma sakýn penceresinden gönlün, aman
Baþaramazsan o kepenkleri kapatmayý yanarsýn
Pusulaný kaybedersin güpe gündüz olursun harap.

Yüreðin daraðacýdýr sevgiye uzanan yollar
Gözü karalýktan geçer zemin bura açýlýr eller, kollar
Ne var ki hüsnü hayale meyilldir bu durum
Girdikçe içine içine nihayeti de yýkým, uçurum
Bitmez ki yüreðin veryansýný, özüdür bu onun.

Akla egemen olamayan, yaþayacaktýr hezeyan
Oysa sevgi mi yok tutunacak olsun avuntu
Uzaktan sevmekteydi kâr, gerisi boþ umuttu.

Meyli hiç biter mi sevgiden yana kalbin
Yaratýlýþýn kudretindendir demek ahýn, vebalin
Kime niyet kime kýsmettir bilinmez ki dost
Kalýr elinde bir ýslak mendil bu vedalardan
Kurtul artýk, can yakan aþkýn kor ateþinden.

Mümkün deðil bilirim, sevmeden alýnmaz ki nefes
Sen yine de her gördüðün güzele tutulup, etme heves
Bilmiyorlar ki kimdir seven, kimdir bilen kadri
Anlatamazsýn kendine de,bitimsiz o kapkara geceleri.

Utanacak olan sen deðilsin ne de sevgindir
Layýk olaný bulabilmek ona, nazarýmda kader iþidir
Topraðýn kokusu gibi doðal, yaðmur gibi serin
Sen olduðun içinse sevilmen, yarýnlar güneþindir.

Ýþte diyoruz ya, baþlardý her þey bir pencereden
Cümleler dökülürdü sayýsýzca, düþünceden ve dilden
O kýsacýk anlarda ne bilinmezlere açýlýrdý yol
Ve düþerdi yine omuzlar öne, yürekse yangýn yeri
Mevzuatý da affetmez, mahkumiyeti müebbeten.
O baktý da geçti, çoktan da sildi seni çoktan
Bir tek yer paklar þu kalbi, o da meçkul bir karakol.
Oðuzhan KÜLTE


Sosyal Medyada Paylaşın: