DÜN GECE...

Dün gece,
Kapkaralýk bir gökyüzünde,
Ateþböcekleri gibiydi yýldýzlar…
VE DE NE ÇOKTULAR…
Ne gecenin ayazýndaydým
Ne de korkum vardý ÖLÜMDEN…
Öyle bir sýyrýlmýþým ki kendimden,
Binlerce parçamýn,her birinde,
BÝNLERCE SEN….
Ýçimdeki öfkeye yetmez bu deniz,
Sensizlik,sanki KADERÝM…
Susturun þu cýlgýn ,garip bülbülü
Acýsý .aþký,benden de derin….
Tarifi zor ,sana olan hasretimin…
Sana gelen yollar,çýkmazlarda bitiyor.
BU NE ÝÞTÝR YARABBÝ,
GELMEYECEK MÝ BU GECENÝN,SABAHI ?

Eldeymemiþ bir sabah vakti,
Deymeli dudaklarým,SEVGÝLÝYE.
Ve deniz vurmalý beni,
Kimsenin bilmediði bir yerlere…
Nasýlsa bitecek,
Nasýlsa tükenecek ,çekilen her çile…
Bir sabah vakti,
Bir AN,a sýðmalý her þey,
Yýldýrým gibi yakmalý,
Kavurmalý yürekleri,vuslatýn tadý…
Ve sonra,
Ýsterse tufan….
Ýsterse kýyamet…
BÝR AÞK YAÞANDI DÝYECEÐÝM…
Toprak olsada bu beden,
Ben senin için,
Yeniden
Ve yeniden yeþereceðim….

Turgut CENGÝZ kasým 2005

Sosyal Medyada Paylaşın: