BİR BEKLEYİŞ Kİ NİHAYETE

Çýkývermek zirvelerine daðlarýn ve hevesle
Yerden kesilir gibi olmak var, rüzgardaki esiþte
Kim tutabilir kendini, karþý konulmasý zor iþte
Sýradanlýðýndan kurtuluruz þu kesmekeþin
Ýpinden boþalmýþ uçurtma olmaktýr asýl özgürlük.

Ne yapsam olmuyor, çaðýrýyor memleketin
Ayak basýlmamýþ yaylalarý, düzü, iniþi,tepesi
Köhnelikler keþfedilecek coþkun adýmlarla
Yorulmak olur mu hiç, neler fýsýldýyor þirin dere
Çamlar yýkýlýyor ritmiyle rüzgârýn sola, saða
Karþýlama komitesi gibi yeþili, börtüsü böceði...

Hele bir yol bulabilseydim o yýllar öncesine
Açýlacakmýþ gibi kapýlar maziye, hem de ardý sýra
Fakat bir benden geliyor ses, nefes yok baþka
Beni ben olduðum için sevenler de var, ordayým
Ne çare ki kabirler konuþmak bilmez, hep dinler
Ve belki de her geçende önünden kýrklar, elliler
Rahmete nail olmak için bizden dualar bekler.

Her giriþimde köye geçemem selamsýz, sabahsýz
Verdiðim selamý da alýrým yine kendimce ahsýz
Amca, hala, konu, komþu kalmasýnlar hiç duasýz
Ne günleri yaþadýk onlarla unutulur mu öyle
Her geliþte yitirimler vardý ve arttýlar giderek
Yankýlanýyor sesleri kulaðýmda, iþte bendeki realite.

Aradan geçen aylar, yýllar olsa da canlýdýr
Yürekten sevilenlerse mevzu, ayýrmaz kabir
Et ve kemik sadece geçici ve yýpranan elbisedir
Bizim duyduðumuz his, algýladýðýmýz gerçek
Bu dünyalý deðildir, uzanýr da uzanýr o ötelere
Gönül mekanýnýn yeri derler ki ona, adý sevgidir,.

Nefesler, sözler bitse de gelince emir
Kan ile deðil bu bað ölümle bulsun son.
Can baðýyla sarmalanmýþtýr özde, biteviyedir.

Siyah beyazlý da olsa bakiyesi gidenlerin
Yahut ellerinden çýkmýþsa binbir zahmetle
Köþedeki asa, tozlanmýþ ve küskün palto
Daha karýþtýrýrsak çýkacak ortaya kösteklisi saatin.

Özlemleri ne büyük yer edinmiþ zihinde, anladým
Bir kýþ vakti durmuþum kar altýnda uzunca
Sanýrlar ki masaldan fýrlamýþ kardan adamým.

Tat vermiyor onlarsýz þu gezinti, iþte gerçek
Ýki satýr kýrk katýr hesabý yapanlara bak
Sanki hiç geçmemiþler oncadýr kabir önünden
Yarýna garantin varmýþ gibi haydi böbürlen.

Kalan iþleri hep oldu gidenlerin, yine kalacak
Dünya dedikleri þu mekan boþtur, yine dolacak
Vakti gelenler özletecekler sevenlerini, üzecekler de
Çýkýlacak dönülmez sefere, sol yanda hüzün perde perde

Bizlerden de bakiyesi var olsun istiyorsak sonrasýna
Ne gönül kýrmalý, ne hýrs yapmalýdýr ki deðmez
Kimselere eðilmeyen o baþlar, burnu uzunlar
Mektepliler, alaylýlar, çocuk, genç ve yaþlýlar
Kimseyi ýskalamýyor ki ölüm, hayatý tartalým yeniden.

Ýnanýn ki ya iki metre ya da bir soluktur izzeti
Varken halen aramalý caný, sormalý, sevmeli
Hýrsýyla bu gidiþatta sürüklenmek elbet yýkýmdýr
Nihati olan þu arzýn yoðrulduðu hamur var ya
Ne kindir,ne de haset, eni de sonu da aþktýr.

Ne hüzünlü türkülere verirler kulak ne de aðýda
Kabirler ibret olmalýdýr her imanlý kula
Vee bu hezeyanlarla dolaþýp duruken öylece
Tanýdýk bir sese yöneldim, dedim efendim
Kabri býrakýrken arkamda sadece mesafeydi bu
Onun gereðini de yaparak yaþamaktý ölçü
Tutturdum dile yapýþmýþ dokunaklý bir türkü

Yürüdüm de yürüdüm ta ki gün batýmýna dek,
Uzadý da uzadý gölgem, geceleredir bende sitem
Kapattým þimdilik kabrin giriþ demir kapýsýný
Döneceðim oraya ben de bilinmez bir yerde, saatte
Gönlü incitmedendir istikamet, yaþamalýr bunu dem dem.

Oðuzhan KÜLTE







Sosyal Medyada Paylaşın: