Güneþ nedir bilmez duvarlarda, Sýrrýný tümden kaybetmiþ aynalar. Kararsýz Janus maskeleri gibi, Karanlýðýn ardý sýra hiçliðe açýlan kapýlar... Ses yok! Soluk yok! Bütün renkler kapatýlmýþ dilsiz bir kutuya. Hayatý boyunca hiç konuþmamýþ, kocaman gözlü bir kadýn Parlayan saçlarýyla giriyor odaya Sessizliði bir bir ezerek, minicik ayaklarýnda...
Ýhtiyar bir çocuk, siyah beyaz bir sesle Soluksuz, haykýrmaya baþlýyor o anda
Apokrif düþler içinde tanýdým sesini Renksiz ruhum ahenksizce titrerken ellerimde Sen elvedalarla biten masallar anlatýrdýn, Her saniye bir krizantem açýlýrdý sesinde Kavuþmak nedir onu henüz bilmezdim.
...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Muhammed Emin Aydın Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.