Üzülmesinler ve sevinmesinler
Yanlýz onlar mý galip ve maðlup bu savaþta
Kaybedilenler ve kazanýlanlar o kadar çok ki
Þehirler dolusu zehir,öfke,kin ve mahçupluk
Her gün ve her dakika sarýyor onlarý
Onlar ki sevmeyi hiç bilmediler daha
Bir bebek kadar þaþkýnlar
Ölümü bile tatmadýlar henüz
Aðlamayý öðrenmediler daha
Bir taþ
Bir kaya nasýl çözülür güneþte
Görmediler daha
Kendimizi biz kirlettik ve yendik -duymasýnlar-
Güllerin rengini ve kokusunu biz çaldýk
Ne býraktýk ki onlara
Yalandan ve nefretten baþka
Örümcekler kadar olamadýk
Koruyamadýk kendi nefsimizi bile
Öyleyse seher türküleri söylemeye hakkýmýz yok
Hakkýmýz yok yaþamaya
Biz bilmeden yaþadýk
Ve yaþlandýrdýk dünyayý
Kendi bedenimizde
Onlar bilmek istiyorlarsa gerçeði
Býrakýn bulsunlar
Yargýlanmaktan korkuyorsanýz vicdanlarýnda
Önce gülümsemeyi hatýrlayýn
Ve yerleþtirmeye çalýþýn yüzünüze
Sonra sevmeyi öðrenin yeniden
Yenilmeden sevmeyi
Belki unuturlar herþeyi
Savaþmaya yeniden baþlarlar/ yaþamak savaþýna
Üzülmeye ve sevilmeye yeniden....
Kin ve nefreti bilmeden