Þimdi sensizliðin 275. Saati.
Ýnan bilmiyorum hâlâ nasýl yaþadýðýmý,
Ama þunu biliyorum.
Ýçimde durmadan kanayan bir SENSÝZLÝK var.
Artýk görmüyorum güzel olan þeyleri,
Her nefesimde bu son alýþým olsun diyorum.
Yediðim þeyler artýk vermiyor eski zevkini,
Zaten sensiz kaldýðýmdan beri pek iþtahým da kalmadý.
Çünkü senin sevdan kadar doyuramýyor hiçbir þey beni!
Ýçimde durmadan kanayan bir SEN varsýn!
Çok yakýyor canýmý bu yara,
Sýzlýyor inleye inleye,
Ve diyor ki durmadan,
Ne olur benim ol ey güzel!
Vakit senin güzelliðindeymiþ meðer.
O gözlere bakýnca geçiyormuþ zaman.
Ve sen yanýmdayken yaþýyormuþum ben,
Þimdi bir ölüden farkým yok.
Ýnan hiç geçmiyor zaman!
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.