Mehtaplý gecelerde Denize vurunca ay ýþýðýnýn þavký otururdu gencler Atakum sahilinin en kuytu yerlerinde.... Bense kulübemde tutsak yaþardým seni Senden uzakta Kocadað’a yakýn bir yerde... Issýzdým... umutsuzdum Hayattan yorulmustum... Ara sýra sahile iner bir kýyýda dakikalarca otururdum... Bir umut derdim Neden olmasýn derdim Bütün Samsun’la göz göze gelirdim de Bir seni göremezdim... Gec olurdu... Uyur kalýrdým kimi zaman... Çöpçüler uyandýrýrdý sabah güneþiyle beni... Utanýrdým kendimden... Ve dönerdim kulubeme umutlarý kaybolmuþ bir dilenci gibi... Kulubemden içeri girerdim Hayallerimi yeniden izlerdim... seninle son oturduðumuz yerler belleðimde, gecenin ayazý yorgun bedenimde, bir damla yaþ gözlerimde, Ismin hala dilimde Her þey...her þey daha dün gibi Gözlerimin önünde... Daðcý/Akay Sosyal Medyada Paylaşın:
Dağcı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.