ÜMİDİNİ YİTİRME
ÜMÝDÝNÝ YÝTÝRME!
Belli ki dünyanýn çivisi çýkmýþ,
Sonu bir meçhule akýyor gibi.
Þu çirkef düzenden mazlumlar býkmýþ,
Çarkýna lanetler okuyor gibi.
Zamane fendine olmuþuz duçar,
Cüceler dev misli korkular saçar,
Kardeþ kardeþinden ne diye kaçar?
Akýl zývanadan çýkýyor gibi.
Bir hayat düþün ki ölüme mahkûm!
Çare beklediðin, bir fâni hekim!
Hâlinden davacý, sorarsam her kim!
Taþýdýðý yükten çöküyor gibi.
Sabýrlar tükenmiþ azar be azar,
Olur-olmaz þeyden can cana kýzar,
Kader iyileri sona mý yazar?
Her öne çýktýkça çekiyor gibi.
Baðý hazan vurmuþ, güllerde sitem,
Bülbül deðilim ki þakýyýp ötem,
“Gerçeði haykýrmak”, derseniz hatam,
Hak, hukuk, adalet kokuyor gibi…
Kâr umarken niye artar zararým?
Zararýmla þaþtý kavli kararým,
Yana yana bir kurtuluþ ararým,
“Akrepler ruhumu sokuyor” gibi…
Huzurdan eser yok, gönül hicranda,
Hüzünler sürüyor þimdi her yanda,
Sevgililer akýl almaz beyanda,
Sevgisiz muhabbet sýkýyor gibi…
Dudaklar yalancý, diller ayarsýz,
Kin, öfke kabarmýþ, nefisler arsýz,
Kazanç bereketsiz, hâsýlat kârsýz,
Kem gözler nefretle bakýyor gibi…
Ýtibar kaybolmuþ, güven kalmamýþ,
Komþu komþusundan selam almamýþ,
Dost dediðin dost kapýsý çalmamýþ,
Yapmadýðý gönlü yýkýyor gibi…
Bir hilal uðruna can veren erler,
Kefensiz hâliyle, bize ne derler?
Kahpe oyunlarla yiten o yerler,
Kanlý gözyaþlarý döküyor gibi…
Biz böyle deðildik, söyle ne oldu?
Þu kutsal vatana hainler doldu,
Kaç gonca dalýnda açmadan soldu?
Kaç ana aðýtlar yakýyor gibi?
Eðer duyarsýzsa zulme zillete,
Belli bir hâl dolmuþ necip millete.
"Þifa hazýr" desem müzmin illete;
Düþman yeni fitne ekiyor gibi…
Müttefiktir “Kýz”ý, “Papaz”ý, “As”ý…
Bitmez “Haç”ýn “Hilal” ile kavgasý,
Ýnançla çözülür cihanýn pasý,
Umduðum þafaklar söküyor gibi…
Niyazkâr’ým ümidini yitirme!
Öz yurdunda ayrýk otlar bitirme!
Benliðini kör uykuya yatýrma!
Beynimde þimþekler çakýyor gibi.
Köksal CENGÝZ (Niyazkâr
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.