UTANDIM

Îmân âbidesi asil soyluydum,
Ar, hayâyý ata ata utandým!
Ahlâklý, edepli naif huyluydum,
Günahlara bata bata utandým!

Maðripten maþrýka nazarým vardý,
Nice bin destaný yazarým vardý,
Gül alýp satmaya pazarým vardý;
Can, cânâna çata çata utandým!

Turna göçtü, kaldým aptal kaz ile,
Piste çýktým berbat sesli saz ile,
Usandýrdým sevdiðimi naz ile;
Dost, yâreni ite ite utandým!

Hicapsýz neslimiz yaban özüne,
Ana-ata bakamadýk yüzüne,
Çabuk kandýk münkirlerin sözüne;
Tâvus misli öte öte utandým!

Yedi deniz, üç kýtada nal izim,
Ne kaldý geçmiþten, söyle ne bizim?
Sýzlaya sýzlaya yandý genizim;
Var olaný sata sata utandým!

Kul hakký, haram ne, hiç bilmez iken,
Amansýz zulmettir üstüme çöken,
Gülistan yurduma doldu yoz diken;
Haram lokma yuta yuta utandým!

Hak, hukuk, adâlet þaþmaz þiârým,
Kaybettikçe bitmez, artar zararým,
Diyordum ki her güzelde ben varým;
Çirkin toyu tuta tuta utandým!

Mazluma hâmiydim, zâlime yaman,
Düþmana, zorbaya vermezdim aman,
N’eylim gelip çattý þu âhirzaman;
Yalan, yanlýþ, hata hata utandým!

Ýlim, irfan bende erdi zafere,
Heyhat bize caka satar þimdi kefere,
Þanla þahlanmýþtým nice, kaç kere;
Horul horul yata yata utandým!

Ne hüznüm diniyor, ne de gözyaþým,
Niyazkâr dertlerden kurtulmaz baþým,
Her gün kan akýtýr soydaþ, dindaþým;
Umarsýzlýk kata kata utandým!

Köksal CENGÝZ (Niyazkâr)
Sosyal Medyada Paylaşın: