Onlar iki sevgili gibiydi... Nasýrlý elleri topraðýn rengini andýrýyordu. Bu çorak topraklarý helva gibi yapan bu ellerdi... Karýncalarla, solucanlarla arkadaþlýk ederken Kazma kürek sesleri arasýnda.... Ve bir þafak vakti Gözleri uzak iklimlere doðru Bir nehir gibi akýyordu. Güneþ ýlýk ýlýk ýþýklarýný vurmadan Ýlk tohumu ekmeðe baþlamýþlardý bile. Kargalarýn gizlendiðini de hesaba katarak Bir yandan da tohumlarýn üzerini örtüyordu. Bereket fýþkýracak olan Bu topraklarý Kendi öz suyu olan alinteriyle yoðuruyordu. Tohumlarý atmadan önce bu topraklara Gönlünü sermýþlerdi. Hakettiler. Çünkü onlar bu topraða aþýk Ýki sevgili gibiydiler. Onlar ki Altýn sarýsý baþaklarý koparirken dalýndan Ýlk aklýna gelen Kýnalý parmaklý kizlarin Beyaz gelinliðiiyidi. Onlar ki geceleyin Yýldýzlarý indirip gökyüzünden Ayýn önüne koydular Ve her tarla baþýnda Her aðacýn gölgesinde Çiçek çiçek Yaprak yaprak Al bayrak oldular Ve bu çorak topraklarý Vatan yaptýlar.
Sosyal Medyada Paylaşın:
yusuf yılmaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.