Kara Kaplı Defter

Yapmacýk bile gülemezken ben
Mahsustan bile sarýlamazken birine
Yaþamak diye bir þeyi hiç anma hakkým var mýydý ki
Öyle uzak yollarý hayal etme cürretini nereden buluyordum kendimde
Yapma hayaller ýsmarlama düþler bile sinmezken içime
Sevmek cesaretini nasýl da boca etmiþtim yüreðime

Anlamak için kendimi
Dinlemeyi unutmuþtum yýllar önce
Geçtiðim bu uzunca asfaltlý kor ateþli yollarý
Dost bellemiþtim kendime

Neden geçtin yolumdan
Uzak yollar sana dost olsun diye mi
Ne kadar az yükü olursa
O kadar kýzýl olurdu gök

Isýrýlmýþ bir elmanýn çürük tarafý pay edildi bana
Çürük olanýn cezbediciliðiyle kandýrýldým
Korkmasam da olacak olandan
Fayda var mýydý ki yalnýzlýðýma

Kara kaplý defterden payýma düþeni kabullendim
Kabullendim bu yazgýyý
Kabullenmesem isyan diyeceklerdi karþýtlýðýma

Ne zaman bu karþýtlýðýmla ölümü ansam
Anmaya fýrsat vermeden alýrdý koynuna beni ölüm
Yeþil dikenleri sýrtýma saplayan da ölümün kendisiydi zaten

Yolun ikiye yarýlýþýndan bu yana çoðu þey hükümsüz kalmýþtý
Yalancý kuþlarýn andýðý bu bahar ne kadar da gerçekti oysa ki
Bir an durup düþünsem hayatý ayýn evreleri gibi
Son dördün gibi olurdum
Dörde bölüp yutardý beni karadelik
Yok olurdum

Anlamak için bazen aðacýn kovuðu yeterli gelmezdi
Kovuktan fazlasý gerekliydi bana
Ormanlarý düzinelerce aðaçla kaplayan da bu duygu deðil miydi zaten

Uluslarýn milliyetçi akýmlarý dert olurdu bana bazen
Uluslardan bu fikirlerle geçerken transit geçiþ yapamazdým
Haksýzlýk olurdu insanlýða

Bana ömür diye aksettirilen þeyin doðruluðunu
niye sorgusuz kabullenecektim
Her doðru kendi içinde doðuruyorken yanlýþýný
Yanlýþ olaný niye bertaraf edecektim
Hayat beni çarmýha germiþken
Senin ardýna bakmadan gidiþin ne kadar da bencilceydi

Umudumun diðer adý yazgý deðildi
Yazgýmý düðüm yapýp boynuma kolye gibi asmam
gideceðimin habercisiydi

Uzunca bir acý kulesi dikmiþtim ülkeme
Senin o kuleyi yýkmanla
Ölüm çekti beni yanýna
Hürdüm
Tutsak oldum











Sosyal Medyada Paylaşın: