Hüzün Tepesi

Son gördüðümde baþka bir saadet mümkün demiþtin
baþka bir saadet bu yaþamak oyununda mümkün
Sahi mümkün müydü hangi saadetti bu ve hangi baþkaydý
Baþka ne demekti
Bu baþkanýn içine ben dahil miydim

Baþkalaþmak üzerine çokça düþünmüþtüm son bir kaç aydýr
Öyle baþkalaþmak ki kendini bile unutmak lazým geldiði fikrine kapýlmýþtým
uzun düþünmek gecelerinde
Bazý günler hiç düþünmeden ardýnsýra daðlarý geçip bir tepeye çýkýyordum
Bu tepede ruhum ve ben belli konularda sohbet ediyorduk
Yalnýzca burada hissediyordum bir ruhum olduðunu
O yüzdendi buraya çýkýþlarým ve uzunca süreler hiç inmeyiþlerim

Burada bu aþaðýlýk savaþ meydanýnda
Hüzünlerimi bir topak haline getirip yakmaya çalýþtým tepenin az ötesinde
Hüzünlerim yanýyordu yanmasýna ama
Bir Anka kuþu gibi küllerinden yeniden doðuyordu
Ve gelen o kötücül rüzgarla þehrin dört bir yanýna daðýlmýþtý
benim garabet hüzünlerim

Artýk herkeste biraz da benim hüznüm vardý
Herkes bir miktar benim hüznümü yaþýyordu
Kaçmaya çalýþtýkça çoðalarak karþýma çýkýyordu
Ne kadar uzaða atarsam atayým geri geliyordu bumerang gibi

Ýnsanlara benim hüznümü yaþamak gibi bir kötülük yapmýþtým
bu sonbahar öncesinde
Tanrý biraz da bundan kýzgýndý bana
Bundandý ömür boyu acýya mahkum ediliþim

Zaten baþka türlüsüne alýþýk deðildim ben
Çoðu güzel duygu alýþkanlýktan geliyordu zannýmca
En çok da hüzün elbisesi yakýþýyordu bana
Mutluluk sevinç gibi elbiseler hep biraz bol geliyordu
Al seneye de giyersin denilebilecek cinsten de deðildi hiçbiri

Sonunda korkulan oldu artýk yeryüzünde benim hüznüm de dolaþýyordu
Kalýcý olmuþtu hüznüm bu savaþ meydanýnda
Her yeni yýlýn tam bu aylarýnda tam bu vakitlerde
benim hüznümü hissedecekti insanlar ruhlarýnda

Hala merak ediyorsan ben o saadeti hiç tadamadým
Ve hüznüm de bu bilmem kaç milyar yýllýk dünyada hala yaþamakta


Sosyal Medyada Paylaşın: