Merhametsiz sözlerle yara açtýn baðrýmdan Dünya oldu bir zindan, ömrü azap sandým ben Su istedim devaya ateþ dolu kabýndan Alev aldým canýmdan cayýr cayýr yandým ben.
Boðazýmda kör düðüm diyemedim sözlerim Çare bildim yarama o nazenin gözlerin Bundan gayrý hasretin ölene dek közlerim Toprak serptin üstüme gözyaþýmda söndüm ben.
Sözlerin git dese de yüreðin kal diyordu Uzaklarda olsan da bir selâm sal diyordu Deva bul bu özleme gel beni al diyordu Hiç bir engel durdurmaz gözlerine kandým ben.
Sevdiðimi söylerken konuþma sus diyordun Çözemezken bu sýrrý ben aklýmý yiyordum Yalan dedi gözlerin sen beni seviyordun Karakýþ gibi vurdun salkým salkým dondum ben.
Senede bir gelseydin oda bana yeterdi Hazan vurmuþ baðýmda gonca güller biterdi Mühürledin kalbimi senin için atardý Karanlýðýn cevr’inde sensiz kalmýþ candým ben.
Asr-ý saadet olur belki de visalimiz Bir gün döner tersine bîzar olan halimiz El ele tutuþarak ufka erer yolumuz Ahirlik menzilinde koskocaman handým ben.
Ýsmet Bozkurt (Dilsiz Kalem)
Cevr : zulüm Bîzar : bezgin, bezmiþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
İsmet Bozkurt DilsizKalem Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.