SANA DUR DİYECEK YÜZÜM KALMADI

Terkedilmiþ umutlarým kaldý
Güne bakan çiçeðinin dudaklarýnda
Kalmadý ruhumun sýðýnaðý
Acýlar denizinde bir baþýma kaldým
Eskimiþ dert yumaklarý
Çözüldü bir fýrtýnayla
Solgun dudaklarýmda
Gün açmayan nem kaldý
Belki bir gün
Tuzaklardan kaçmýþ bir ceylan
Sýðýnýr diye bahçeme
Yýktým yüksek duvarlarýmý
Yine de
Konmadý aðacýma kýrlangýçlar
Bir göç mevsiminde yanýma
Geceye hüsran kaldý
Umutsuz aþklardan bir yorgunluk
Eðreti gülüþlerde bir ýzdýrap kaldý
Sinmedi göðsüme gidiþin
Dur diyecek yüzüm nedendir kalmadý
Acýlar denizinde bensiz kalma diye
Acýmasýn diye elmas kalbin
Bir ýzdýrap saðnaðýna
Göðsümü ben açtým
Dinmedi ciðerlerime vuran acý
Sensizliðe belki de
Ömrüm kalmadý
Bir hikâye kitabýndan aþk hikayesi
Kitabýn sayfalarý bitince bitti sanki
Kavuþmadý çöllerin müptelasý
Kalbi güzel kýz
Býrakarak güneþli gözlerini
Ruhumda tuttuðu odada kalmadý
Çaresizlik nasýl da kötüymüþ
Çaresizlik bunaltýsýna saran iðrençlik yaftasý
Býrakmadý kalbim de huzur
Dur diyemedim dur kal demek isterken
Güneþi tutmak pahasýna çýplak ellerimle
Sensizliðe çare yokken lugatýmda
Sana dur diyecek Sözcüklerim
Yýrtýk heybemde nedense kalmadý
Sosyal Medyada Paylaşın: