Gidiyorum, ellerim cebimde, aðzýmda yarýnlarýn güzel olacaðýný anlatan, sözleri yarým bir türkü, ve her anýndan müthiþ bir zevk aldýðým, dumaný ciðerlerimin en ücra hücrelerine kadar iþleyen, zýkkým bana eþlik ederken. Gidiyorum, siluetimi belli belirsiz aydýnlatan, karanlýða mahkum edilmiþ kentin, sokaklarýnda, ve ne gariptir ki, kalabalýkta, yanlýzým, ben ve varoluþsal bana benzeyen, benden habersiz, umutsuz-mutsuz, karanlýðýn her tonuna maruz, býrakýlarak, gölgesinden korkan hale getirilmiþ cesetler, yaný baþýmda. Yarýnlar, yarýnlarýn güzel olacaðýndan habersiz. Gidiyorum, caným nereye isterse, belki de, son caným isterselerdir bunlar. Kimileri gibi deðilim, hiç olmadým belki de, hani derler ya, "ayakta duracak halim yokken, hayatta kalma mecburiyetlerim var!" benim mecburiyetlerim yok. Beni herhangi bir mecburiyete, mecbur edecek, hiç birþeye de, eyvallahým. Gidiyorum, nereye gider bu yol, bilmesemde, öylece, sessiz sedasýz ve bir o kadar umutlu, ben gitsem de, yarýnlar güzel olacak. Yarým kalmayacak türküler biliyorum. _þairþizofren_
Sosyal Medyada Paylaşın:
şairşizofren Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.