YERSİZ YURTSUZ

Kaç zamandýr perdeleri açmadým
Gün ýþýðý görmez oldum nicedir.
Aylar oldu alt komþuya geçmedim
Yan kapýyý vurmaz oldum nicedir

Yollamadýn ne bir haber ne posta.
Söylemedim ne yarene ne dosta.
Sýðýndým da kâh hicaza kâh rasta
Kimselere sormaz oldum nicedir.

Güzel bir söz çýkmaz oldu dilimden.
Kendim bile korkar oldum halimden.
Bîhaberim mevsimimden, yýlýmdan
Saatleri kurmaz oldum nicedir.

Darmadaðýn, dökük saçýk her köþe
Sensiz "dur" diyemem ben bu gidiþe.
Her sabah balkona uðrayan kuþa
Islak ekmek vermez oldum nicedir.

Baþýboþ sal olur hani deryada
Ben de öyle yalnýzým þu dünyada.
Ne hayalde ne daldýðým rüyada
Bir vuslata ermez oldum nicedir.

Yersiz, yurtsuz, kimsesizim garibim
Karýþmýþ þimalim, þarkým, maðribim
Ayrý telden çalar aklýmla kalbim
Bir kararda durmaz oldum nicedir.

Madem ki yok kavuþmaya ihtimal
Kabullendim, gelme artýk, orda kal.
"Bir kýsmet var" dese bile kimi fal
Hayýrlara yormaz oldum nicedir.

Muzaffer Uslu- 1 Aralýk 2022- Londra





Sosyal Medyada Paylaşın: