ON DOKUZ MAYIS DESTANI
(Yeniden ve daima)
Bindokuzyüzondokuz, Ondokuzu Mayýs’ýn
Mukaddes baþlangýcýn, müjdecisi olan gün
Bitmesine az kala, derdin, kederin, yasýn
Bugün TÜRK ULUSU’na, hem bayram hem de düðün
Kýrýk dökük bir gemi, SAMSUN’a vardýðýnda
Bir yolcu taþýyordu, sayýsýz utkusuyla
“O” ki mevcut durumu, fikrinde yorduðunda
Yanýp tutuþuyordu, özgürlük tutkusuyla
Ülkenin yaþadýðý, þartlara baktýðýnda
Ulusu gece gündüz, ah-ü zar ediyordu
Azmederek o kutlu, sefere çýktýðýnda
Türk kimliði ebedi, yok olup gidiyordu
Kara bulut gezerken, vatan semalarýnda
Çakallar ürüyordu, yayla, ova, daðýnda
Yanmaya az kalmýþken, esaretin narýnda
Kurtuluþ fikri vardý, “O”nun güç odaðýnda
Han gibi sürmek varken, ömrün her evresini
Saltanatý reddedip, el koydu mezalime
Ýçten, dýþtan hainler, sarmýþken çevresini
Eyvallahý olmadý, emperyalist zalime
TÜRK’ün zincirlenemez, özgürlüðü uðruna
Býraktý her ünvaný, kurban bildi canýný
Ulusu da coþkuyla, “O”nu basýp baðrýna
Yurdun selametine, harcadý her anýný
Yediden yetmiþe dek, yaðýz, kara kaþlýya
Güç verdi, güven verdi, cem eyledi her yaþtan
Canýmýza kasteden, yerli, yaban haçlýya
“BÜTÜNDÜR, BÖLÜNEMEZ, VATAN” dedi en baþtan
“ÖLMEK VAR DÖNMEK YOKTUR”, diye emir buyurdu
Önderlik eylediði, KAHRAMAN MEHMETÇÝÐE
Mermisi bittiðinde, son çareye baþvurdu
MEHMETÝM yüz sürerek, süngüsüne, dipçiðe
TÜRK’ün öz vatanýdýr, bu toprak asýrlardýr
Daim piþman olmuþtur, ona hain iþ tutan
“HATTI MÜDAFA YOKTUR, SATHI MÜDAFA VARDIR”
Sözünü rehber bildik, cephe oldu tüm vatan
“O”nun önderliðinde, zafer türküleriyle
Emperyal alçaklarý, defettik ülkemizden
Sonra da hiç caymadýk, dostluk ülküleriyle
“YURTTA SULH, CÝHANDA SULH”, misali ilkemizden
BAYRAÐI düþürmedik, makamýndan yerlere
Rengini ay - yýldýzla, kanýmýzla süsledik
Bu uðurda çarpýþan, gazi, þehit erlere
Ruhumuzda en derin, duygularý besledik
“O” bizim ATA’mýzdýr, EBEDÝ BAÞ KUMANDAN
Tarih böyle yazacak, ahir zamana kadar
Her gecenin ardýndan, tekrar doðarken tan*dan
“O”na hiç bitmeyecek, sonsuz þükranýmýz var
Ulusun kaderini, yeni baþtan yazarak
Kul olmaktan kurtarýp, beylere eþit kýldý
Namussuzca kurulan, tuzaklarý bozarak
Canýmýzý puþtlarýn, avuçlarýndan aldý
Aydýnlýk tuttuðu yol, muasýr medeniyet
Bundan daha noksaný, yakýþmaz insanýma
Binlerce yýl sürerken, izinde bu meriyet
TÜRK DERLERSE NE MUTLU, ÜNVANIMA, SANIMA (*)
(*) NE MUTLU TÜRK’ÜM DÝYENE
.....................Gazi Mustafa KEMAL ATATÜRK
....................
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.