ANNE

Tek hatirladiðim

Seher yeliyle,
Saçlarinin
dalgalandiði o an,

Mavi gözlerinde biriken yaþlarla
Kuytu bir köþede
aðladiðin zaman,

O Aný hiç unutmadým
Unutmadým senden sonra annem...
Senden sonra
gündüzler karanlýk
Gecem zifir

Þafaðým yanýk


Güneþim hiç doðmuyor
Seninle topraða gömüldü yarýnlarým
Senden sonra katran karasý umutlarým annem

Senden sonra ben...
Ben hayallerimi
hüznün zindanin da
ölüme mahkûm ettim

Ben hiç gülmedim
biliyormusun anne...
Sen gittikten sonra
hep aðladim

Hep otelendim
hep horlandim

Hayallerimi bile aldýlar elimden annem



Yokluðunun karanliðinda
boðuluyorum anne
Sen gittin
yüreðimiz dert doldu

Yarenler terk etti

Kapandý kapýlar

Sevenlerin el oldu annem...


Senin yokluðunun
Senin
yokluðunun eseridir
yaralarým

Yalnýzlýðým dinmek bilmeyen acýlarým

Hüsranlarim..
Ýçimde dinmeyen feryad figanlarla
Ýþitilmeyen sessiz çiðlýklarýmla

Sensiz büyüdüm..
Sensiz büyüdüm anne
Seninle topraða gömüldüm annem

Mehmet Öztürk
Sosyal Medyada Paylaşın: