bir sarýlmalýk hasretim vardý
bin gecenin özlemini koynunda saklayan..
o kocaman kalabalýk bir þehir gibiydi
içine bir yalnýzý sýðdýramayan...
þimdi kendime barýnaklar yaptým
çiçekli bahçelerinde kuþlar saklayan
kapý duvar evlerden geçtim, evlerde ölü eþyalar
geldim yine
döndüm, kendime sarýldým ...
gecikmiþ bir baharýn bana özrü var
daðlarý karlý kýþlarýn kollarýnda beni unutan...
parmak uçlarýmda eriyen harfler
dizdim hepsini yan yana
titreyen bir alevin sancýsý daðýldý
ömrümün ipoteklenmiþ yarýnlarýna...
dudaklarýmda þimdi öfkesini sýyýrýp attýðým
kendime çizdiðim
o muhteþem tebessümün izleri ...
ertelenmiþ tüm sevinçlerimi geri çaðýrdim
yarýn olmasa da olur, en mavi hallerimi kuþanýp
umudun kollarýndan kaçýp
bu/günü kendime baðýþladým...
YILDIZ