Ýþte sonum Ben kazandým Yendim seni, ey üstümüze yalan bir gülümseyiþle açan hayat Üzerime aþk diye yaftalanmýþ o bir garip hülya Hýrsý, bitmeyen bir þey gibi parasý olan o herkesler Yendim sizi
Tamam, bunca yýl yaþadým yeryüzünde Her þeyi gördüm ve öðrendim hayatý Ýtimat etmedi bana dünya Acýlarý, çetin bu yüz yýlda yaþamayý kendime marifet belledim Ellerim sýrf bunun için iri ve sertti Tamam Bunca yýl yaþadým burada Bana düþeni görmek için bekledim Yeri geldi güldüm Güldüm ama yüzümde hep ince bir hüzün kaldý Bana biçtiðin yol pýtýraklý ve güzeldi Buymuþ sonum Ýþte yüzümde karýmýn elleri Çok þükür ya Rab! Aþktan daha güzel bir þey varsa Yorulunca karýmýn bana bakýþý... Her þeyi gördüm ama en çok seni görmeyi sevdim Þimdi bütün acýlar hükümsüz Þimdi dünya bir kuþ gibi hafif durur omzumda
Karýmýn yakýndýðý, benim her gün gülerek hüzünlenmemdi (Aþktan)
Ömer Altýntaþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ömer Altıntaş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.