Doğruldukça bükülen çivisi dünyanın

Bir gürültüydü geçtiðim yol
Bulamadýlar beni
Gýrtlaðýmda bir öksürük
Gülüþümde bir endiþe
Ayaklarým
Hep bir baþka þeylerin merakýnda
Bir yerlere yetiþmenin telaþýnda
Genzimi yakan o soðuk hava
Kirlenmiþ þehrin koynunda
Acýya gark ettikçe beni dünya
Ve ona iþgüzar nefsim
Ýþportacýlardan çektiðim bu kaçýncý kart
Aradým bana küs olan þansýmý
Neye oynadiysam
Yüreðim, yarýsýný kaybetmiþ
Diðer yarýsý ile alýþýk hayata
Güleç duruyor olmadýk umutlara tutunmak

Sonra sonra anladým yalan olduðunu her þeyin
Baþkasýnýn düþüncesiyle devam ettim yaþamaya
Baþkasýnýn hüznü ile hüzünlendim
Hiç durmadan aðrýyan tek yer yürekmiþ, anladým
Anladým sýrtýmýn bir daha gönyeye gelmeyeceðini

Yorgunluðun hizasýna yaftalanmýþ gözlerim vardý benim
Huysuz bir hayvan gibi ayaklanýrdý içimde merak ve umudumu zorlayan çocuk sesleri
Ey
Ölü bir hissin içinde uyuyan nefsim ve onun yardakçýlarý gaflet ve iþtahým
Ey
Göðsümde aþýnmýþ þeylerin taþýnmaz kýldýðý
Bir þeye doymanýn verdiði býkkýnlýk
Bir þeye sahip olmanýn verdiði gösteriþli bakýþ

Bir gürültüydü geçtiðim yol
Gýrtlaðýmda bir öksürük
Gülüþümde bir endiþe
Zorla yutkunmayý, ellerime acýyý isdiflemeyi öðrettim
Yaþamak için kimseden borç almadým

Ömer Altýntaþ
Sosyal Medyada Paylaşın: