Elini uzattı gökyüzüne

gözbebeklerinde saklýyordu hikayesini
ellerindeki uyuþma eskiden beri vardý
gözgöze gelmiyordu bilerek kimseyle
anlamasýnlar diye acýsýný..

kadýn mutsuz
kadýn umutsuz
kadýn yalnýz
kadýn.... kadýn olalý...
hiç böyle hissetmemiþti..
korkuyordu...

deniz kokusu çekti onu kendine...
ayaklarý limana gidiyordu
vakitse geceye...

mevsim yaz....hava sýcak
yýldýzlar dökülüyordu
içindeki sýkýntýnýn üstüne...

göðsünde ki aðýrlýk
ellerinde ki uyuþma
aðzýnda ki acý tad
dayanýlýr gibi deðil di...

bitmeli bu...dedi
kendi kendine..
denizin dalgasýnda
sabitlenmiþti gözleri...

gemiler geciyordu
tüm yükü sanki
kadýnýn gamý olan
öyle....yýlgýndý ki
siyah ve griydi gece..gözlerinde
oysa neþeli bir þarký duyuluyordu uzaktan

çakýl taþlarýna vuruyordu deniz...
yaz gecesi kokuyordu..
gemiler geçiyordu....
gam taþýyordu durmadan..

kadýn aðladý ve döktü içini geceye..
limana...denize
çakýltaþlarýna
ve gemilere yükledi derdini..
yolladý bilinmeze...

son bir defa daha haykýrdý sessizce
suskun bir hýçkýrýk oldu sonra
yavaþ... yavaþ...kalktý yerinden
omuzlarý dik...baþý yukarda
elinde bir çakýl taþý..
bu limandan hatýra
dönüp bir daha baktý limana
saçlarýnda aklar aðlýyordu....
suskunluðunda boðuluyordu geçmiþ

elini uzattý gökyüzüne...
kalan ne varsa umuttan yana...
asýlmýþ duruyordu yýldýzlarda....

ayþe.


Sosyal Medyada Paylaşın: