ZAMANDA SENSİZLİK

Sen gittin...
Ben siyahýmsý düþlerle, mavimsi umutlar yeþerttim
Zamanlar öldürdüm
Küskün aþýklar güldürdüm
Ben senden sonra herkese yettim
Kendim için çok gecikildiðini anlayamadým

Sonralarý bulutlar parçalandý göðümde
Sicim yaðmurlarý aktý yüreðime
Islak zamanlar öldürdüm
Ne zamanlarda ne geceler söndürdüm

O gecelerde sana tutsak þiirler yazardým
Her satýrda bir yok yazardým
Keþkeler,bazenler, meselalar kovalardým
Paragraflar boyu uzanýrdý yokluðun
Meðer ne çok þey miþsin sen
Meðer ne yok þeymiþ sen

Sen diyorum aklýma toprak seriliyor
Aklýmda elin ,yüzün kaþýn,gözün siliyor
Kasabanýn sokaklarýnda korkunç rüzgarlar esiyor
Kendime gelemiyorum
Günlerce çiçekler sulamadým
Pencereler açmadým...

Yürümedim mesela ayak izlerinin arkasýndan
Bir fotoðraf,bir ben, birde geceye esir kaldým
Zamalar öldürdüm
Yaseminler, nergisler, güller öldürdüm
Ben sensizliði seninle öldürdüm
Sosyal Medyada Paylaşın: