Sahibini arayan bir mektup misali kalmýþtým ortada... Seni gördüðüm an sana yazýldým, seni anlatmaya baþladým artýk içime, içim sen olmuþtun. Ruhuma üflenen nefes gibi sahiplenmiþtim seni. Öyle çok sevdim ki sevmekten de öte birseydi bu, anlattýklarýmdan çok anlatamadýðým hersey kadar büyüktü ve ben bu aþkýmý anlatabilecek kadar kelime daracýðýna sahip deðildim... Ýliklerime kadar aþýk olduðum kadýn seni ancak bu kadar sevebilirdim...
Sosyal Medyada Paylaşın:
harun reşit Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.