ölümcül bir þarkýnýn nameleri gibi
kurumuþ bir aðacýn g-özyaþlarýndan
yaprak yaprak döküldün
omuzlarýma
ayazda açan solgun bir zambaktým
uzandým kýrýlgan mevsimler gibi
yoluna
gecesini kaybeden yýldýz misali
doðmadým doðamadým kalbinden
ey yâr
kýrýldý ruhumun dallarý
geceyi çektin içine -sustun
geceyi çektim içime -sustum
uyandý hiçliðin þebi yeldâ’sý
pul pul saçýldý yüzüme
yalnýzlýk
sonsuzluða
çekildi sevdanýn ayak izleri
olmadý olamadý yâr
senden sonra geriye
ne kaldý
kalbime
sýðmayan binbir feveran
ölüme uyanan sýzýlý iç çekiþ
boðazýma takýlan içli bir hýçkýrýk
boynuma dolanan hüzün zinciri
gibisin yâr
gecenin þafaðý
gündüzün akþamý kadar
efsunlusun aþk
sýrrýna ermek ne mümkün
artýk yol bilmez iz sürmez bu akýl
dövüne dövüne uðuna uðuna uðunup
daðýldým yâr
gel topla
küllerimi obruk aðýzlý
sancýlardan
gel kurtar
emrine âmâde bu gönül
temaþaya dalan kýrkayak
gecelerinden
söz bitti ömür tükendi
ç a r e s i z i m
dilde inanmýyor artýk k a l b i m e...
ayþe uçar
11.05.2023