YORGANIM DÝKEN OLMUÞ
Gündüzden kalma bir mýsra var üzerimde
Yalnýzlýðýn gölgesinden saatler geçiyor
Ruhum kýpkýzýl karanlýða teslim
Gözlerimde hissiz bir çýrpýnýþ
Dipsiz kuyulardayým
Bakmayýn öyle tuhaf tuhaf yüzüme
Sürgün olmuþ göz yaþlarým sonsuz gökyüzüne
Lakin hep sýzlarým
Bu kentin ýþýklarý nerede
Bekçi olsalarda nafile
Bunalmýþ ruhumu görmesin duvarlar
Uyku nerede kimin yüreðinde nöbette
Mum ýþýðýna meftun olmuþ gecenin birinde
Kapý aralýðýndan bakmakla yetinen gönlüm
Kýskanýrken bin bir lehçe
Niçin perdelere takýldý gözlerim
Yorganým diken olmuþ batar bedenime
Yastýðým paramparça daðýlmýþ yüreðime
Ýyi ki görmüyor yýldýzlar bu halde
Çok yakýnda kum tanelerine gizlenen o bahar gelecek
Birgün beni alnýmdan öpecek.
TUBA DEVRÝM (GÜLCE &DEVRÝ)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.