GEL
Gittiðin gün aþkla baðým söküldü
Sevda motifimiz örülsün de gel
Sanki yüreðime hançer sokuldu
Firkat bu diyardan sürülsün de gel
Seni benim gibi kimse bilmesin
Gittiðin yerlerde yüzün gülmesin
Dizlerinde bile derman kalmasýn
Yüreðin gitmekten yorulsun da gel
Baþka bahçelerde her gün solasýn
Yollarýný hüzün keder dolasýn
Ýçten içte bin kez piþman olasýn
Bana ettiklerin sorulsun da gel
Niçin saðýr kaldýn ’gitme!’ sesime
Aþký kefenledin can kafesime
Ah bir geliversen son nefesime
Yetiþmezsen sela’m verilsin de gel
Tertemiz bir kalple sevmiþtim seni
Sakladým gamzemde veda buseni
Madem saramadýn ömrümce beni
Bedenim kefene sarýlsýn da gel
Vuslat yokuþunda bitmez çilesin
Gözümde yaþ oldun gelip silesin
Ya da senden davacýyým bilesin
Mahkeme-i kübra kurulsun da gel
Ayþegül Bahçeci/Kocaeli
07.05.2023
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayşegül bahçeci Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.