Misafir olmuþtum bir kul evine.
Kabartýp göðsümü ben gere gere.
Muhabbet diz boyu, köz oldum yine.
Sohbet kavrulurken, düþerdim nara.
Hem onu, hem beni, ölçerek biçtim.
Ne bir tohum verdim, ne çiçek açtým.
Baðým bozulurken bir kül mü saçtým.
Gönül topraðýna taþ vura vura.
Aþkýn sinesinde kýrýlmýþ düþü.
Üflendikçe düdük sönmez ateþi.
Iþýðý yitirmiþ, yokmuþ güneþi.
Mum bile deðilim, aydýnlýk nere.
Günü birlik sanki yokmuþ yarýný.
Gönlü gam içinde görmüþ birini.
Israrla hayýna vermiþ sýrrýný.
Ya ayna kýrýlýp düþerse yere.
Gizlisi saklýsý benmiþim meðer.
Ýçindeki arý, balýný saðar.
Bülbül kimden kaçar, gül kime doðar.
Kanatlar kýrýlýr, zor göre göre.
Tavrým Birisi’ ne, sözleri bayat.
Burnu koku almaz, hepten kabahat.
Ýster savur ister kaldýr birden at.
Ne yaz daha bana, ne beni ara.
zekeriya duman
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.