Ezelden aþinaydý karanlýða gözleri
Bilirdi sonunda gelir tan yeri
Rüyalarýnda uzanan ellerini tutmak zordu
Ve elleri gün sýcaðý
Ýzli mermi gibi hýzla geçerken hayat
Tutunmak taze dallara
Her yapraðýnda adý yazýlý
Bir daha mý
Aslâ diye
Sevmeleri kilitlemiþken sandýklara
Soluðunda anmýþtý onu
Ve yine dokunurken yürek darasýna
Titredi kýrýk sazýn ince teli
Ancak o vakit siliniyordu
Ufkunda tüm gri renkler
Renkler mevsimlere gebe
Yani mutluluðun tek anahtarý mý
Þu gökyüzünde uçan sakar martýlar
Taze çayýn deminde
Simit ve deniz diyerek sayýklar yine
O kadýn.
Karacakýz Emi Öztürk
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.