zaman zaman rahatsýz ediciyimdir kendime
zaman zaman þiir gibi dinlerim
zaman zaman bir aðaç oluveririm yelin deðdiðine
zaman zaman bir heykel
konstrüksiyondan hiç söz etmeyeyim
gizemlidir
gölgelidir de
ve endiþe vericidir sevdiðim þeyler
tablolarda derinlik ararým
insanlarda bulduðum denizlerden dilenci
kendi kendine yýkýlarak inþa ettiðim çoktur da kendimi
ironik bir yorum sunmuþumdur kimi
hayata dair hafif bir rüzgârla sallanan
böyle bir esnada anladým hareketin önemini
bir tabureye çýkýp konuþmuþ hitap
bir kitabý hatmetmiþtir susup susup
ayný taburede asarken sevmeyi
hiç kuþkusuz kuþlanmýþýmdýr da
kuþkulanmýþýmdýr da uçmanýn mesafesinden
insan irtifasýndan
düþüp düþüp
düþünüp
Ýhdâs ettiði ölümleri
sahnelenip izlemiþim
derisi yüzülmüþ kimi sözlerin
altýnda kalmýþým, pek çok cesetten biri
kök salmýþ topraða kesafet
katmanlar binince üst üste
dokunulabilir
görülebilir bir güçte
erdemlerine inanmýþým yaþamanýn
öteki kefesi aðýr basmaya baþlamýþ bir hayatýn