Saat tam on ikiyi vurduðu yerde durdu Birden her þey gözümde kaybetti tüm rengini, Kör karanlýkta rüzgar bir fýrtýna doðurdu Penceremden içeri savuruyor kendini.
Buðulu resimlerden gözyaþlarý akýyor Yaðmurun öfkesinde tedirgin bakýþlarý, Ne sular soðuk ne de kor ateþler yakýyor Ýsmimi fýsýldýyor derin haykýrýþlarý.
Düþtü hücrelerime hep korktuðum acýlar Yanýk kokuyor ruhum derin nefeslerimde, Can çekiþiyor bütün bastýrdýðým sancýlar Üzerime kilitli kýrýk kafeslerimde.
Rengi solmuþ duvarda gölgemin boynu bükük Acýlarda kaybolmuþ varla yok arasýyým Ben çýktým ben olmaktan belli ki kýrýk dökük Ya bir vicdanýn yükü, ya alýn karasýyým.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Selma Şanal Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.