Gönül Çelenim
Sen,
Gönül çelenim,
Þiir gözlerinden hece hece döküldüðüm
Yoluna nakýþ nakýþ güller döktüðüm
Gülüþüne hapsolmuþ, aþkýnla kördüðüm.
Sen,
Gönül çelenim,
Güldüðünde güneþ açar gökyüzümde
Taze tomurcuklar düþer topraða
Güller açar, sen kokar bahçemde...
Sen,
Gönül çelenim,
Rüzgar deðer siyah saçlarýna
Tel tel dökülürken bulutlarýn arasýndan
Bir yaprak gibi savrulur düþer omuzlarýna...
Sen,
Gönül çelenim,
Dilinden düþen her hangi bir sözde
Durur zaman kulak verir yedi verenler
Bülbül susar, seni dinler tüm sevenler.
Sen,
Gönül çelenim,
Þimþekler çakan kiprik uçlarýnda
Yanaðýndan süzülen yaðmur damlasý
Son nefesini verir dudaklarýnda.
Sen,
Gönül çelenim,
Öfkesini geceye vurmuþ beyaz papatyam
Saklý kalmýþ tüm düþlerinde
Þu sol yanýmda kanayan yaram...
Sen,
Gönül çelenim,
Kem gözlerin nazar ettiði taze gelincik
Kör kuyularda asýlý kalmýþ hayalim
Acem dillerinde hükümsüz þiirim...
Sen,
Gönül çelenim,
Kalbinde ki aþký sýr bildiðim ceylaným,
Aldýðým her nefes kadar özgür
Bir o kadar hoyrat bir o kadar deli yaným...
Sen,
Gönül çelenim,
Gözümde tüten duman, ellerimde kýnam
Gece düþümden gündüz hayalimden
Her an dilimden düþmeyen duam...
Sen,
Gönül çelenim,
Sol yaným , umudum, yarýným, þiirim
Bir ömür sevmeye yemin ettiðim
Bu yalan dünyada benim tek gerçeðim...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.