HÜSNÜYUSUF ZAMANI

Kýþ sabahý uykusunun sýcaklýðýndaydý,
Gözlerin,
Alabildiðine parlaktý, ýþýltýlý, cezbedici,

Kalbimi dinlemeliyim dedin kendine,
En azýndan sadece bir gün için,
Kokuyordu yine hüsnüyusuf çiçekleri,
Ve ben seni öylece seviyordum.


Dökülmesin diyordum dudaklarýndan,
Ne çýkar?
Bestesiz þarkýlara yazýlmamýþ sözlerin,

Haylaz bir tebessümle anlatýyordun zaten,
Pencerenin önüne dizdiðin,
Hüsnüyusuf çiçekleri açýyordu o sýra,
Hem ben seni çok istiyordum.


Bir fincan sabah kahveni koydun,
Az þekerli,
Takýldý gözüne, ben yoktum, boþtu öteki,

Kal diyebilseydin, sallanmazdý arkandan,
Dokunmaya müsadesiz ellerim,
Soluyordu tek tek hüsnüyusuf çiçekleri,
Ama ben seni hep özlüyordum.

Birlikte yazdýðýmýz iki mýsralýk bir þiirdik,
Sonuçta
Küllükteki sigaranýn altýndaki kaðýtta,

Silinmeye yüz tutmuþ okuduðun yazýda,
Ýtirafsýz yaþanan bir sevgi yer alýyordu,
Canlanýyor bak hüsnüyusuf çiçekleri,
Ben artýk senin gel demeni bekliyorum.

EROL TASLAK
Sosyal Medyada Paylaşın: