Kağıttan Gemi

Saydam ruhlarýn gölgesinde sabahlara uyanýp
Kitaplarýmý yaktým, yeniden yazmak için hikayeleri
Yollara düþüp aramaya koyuldum yine, kaybedip bulamadýðýmý
Radyo istasyonlarýnda, tren garlarýnda ve otobüs terminallerinde
Ýzlerim sayýklanýr tüm eþrafýn zihninde
Renkli bir kutunun yaný sýra benden öðreniyor insanlar
Yalnýzlýðý ve kop koyu bir dargýnlýðý


Otobüsler bedenleri götürüyor uzak diyarlara
Ancak geçmiþ düþünmek düþürüyor dudaklara bir gülümsemeyi
Rüzgar güllerine doðru çýkan yollar hatýralarý siler de isimler kalýr alnýmýzda
Mezar taþlarýný okuyarak unuttum isimleri
Yaþamasaydý ölmeyecekti
Gitmeseydi kalacakmýydý
Eþikler aþýlacak mýydý


Aþký titreten yürekler nasýlda titrer yalnýzlýktan
Kimsesizlikten deðil, yalnýzlýktan
Kaðýttan gemilere yükle kederlerini usulca salýnsýn derelerde
Rüyalarda seyredip hülyalar ile yýkansýn
Bir çýrpýda bineyim üzerinde yürüdüðüm sularda seyreden gemilere
Zaten hep yola çýkmakla geçti ömrümüz
Yola çýkýp bir yere varamamakla


Yýllanmýþ acýlarýn sarhoþluðunda
Elime batan ýsýrganlara raðmen
Bahçemde adýna papatyalar dikiyorum gecenin karanlýðýnda
Ýçimizden sayýkladýðýmýz, dýþardan duyuluyor hayretler içerisinde
Þehrin varoþlarýnda yankýlanmakta iki dize
Hakka düþmek için gerçeði geçmelisin
Gerçekten düþtüm, hakka yaklaþtým
Sosyal Medyada Paylaşın: