eve uð(r)amadan zaba(hý)n se(he)rinde; Akgedikde aldým soluðu.. “dal öylen” þosadan bi(r) cip bizim köyden yanna döndü baya epili sonura ýngýl-ýkýþ Gýþla Tarlanýn altýndan göründü el etdim, bu yanýma ðeldi, cibi çal(ý)lýðýn garaltýsýna sokdu! . “len epap nerde ðaldýn sen yau” diye suþladým, çalým satdým. me(ðe)rem aþýtda cibin tekeri patlamýþ Gayacaaðýlýn oralarda “-hay Allah eyinniðini versin len”, neler neler geldi aklýma “bek geþ galdýn epap yau” deye nümerodan epili bi fýrçaladým . ben ýsrar ediyorun, “lami cimi yok, epap bu Gaþ(ýk)ara iþi,” görsen, bin dereden su getiriyo zavallý ma(h)çýp oldukcana “valla sen bizi dokuz doðurttun yau” falan, maksat baþga bize mesarif çýkartmasýn, ýngýr-zýngýr edip durmasýn hani . “bi yüz leranýzý ta(ha) alýrýn” der mi; on liraya gelinen yere, goya aklý sýra zeytinya(ðý) gibi üsde çýkýyon ki, þýmar masýn öyle ya, o da; bilip duru bi puþtluk var, on gatýna gatlamayvýsýn yalvarsa da verip alýp ganýrdýyon, baþga me(v)zu aþmasýn diye . hinci kimbili(r) kaça sulf olcaz, ne vercek bizim çetebaþý senin ki “tekeri patlamýþ da deðiþdiriyo(r)muþ edalarýnda kirko-mirko, cibin altýnda yalandan u(ð)raþýyoru aklýnca bereket versin; gelen-geçen, ýras gelen, gören-mören olmadý . biz Yenisu ya yakýn garaltýdayýz, viracýn guytusunda, aþýtdayýz; bizi görmeyo eþþe(ði)nen keseden ovaya inenner, Güpyerinin “kese”den gediyo, ovadan köye dönenner benim gaþlar çatýk, m(uh)abbet yok, cý(ð)ara üsdüne cý(ð)ara . zabahýn ayazýný yedim, zabahdýr çallýða sinlendiydim.. hinci yüzünguyu ovaya dönmüþ tomafilin içindeyin sanki “köyden gediyomuþ” gibi nahý aklýmý seveyin cibde donmuþuyun, sahatlardýr evzindim, eftikledim . aðþam garannýðý da çöktü, el-ayak çekildi, gývratdýk, köye usul usul, ses etmeden, cipin þavkýný yakdýrtmadan gözükmeden Arpalýk yolundan, Aþþa Çeþmeden yandan, Ortadepeden yanaþdýk emmolu Kela(ða)larýn tersliðe . garannýg da bekleþiyoz gari gamýtdýk gene cibin içinde cip þöferinin tek bi derdi var; noldum öldüm para da para “abey ben kaþ sefer yapa(r)dým hinciye iki yüz lera taha” gapba-malý “sanki herkeþ seni bekleyodu” asmalý gavede . “öðümüzdehi ölüyü galdýralým bi; bizimo(n)lan hallederiz” duymayo bile valla, beþ dakga geçiyo-geþmeyo gene “bi yüzlüðünüzü ta(h)a alýrýn epap sonura demedin deme” gulamýn üsdüne yatýyon “m(uh)attabýn Hasan Abeye deriz,..." . bu iþ nasýl bu raddeye geldi, baþýmýza taha ne ðeli(r) bu iþin akýbeti yanacaz?, Allah belamýzý verecek de ondan gorkum yok valla; ganun ne keserse kessin bize ne olacak, i(n)þaallah hökümet sallandýrý(r); hepimizi.. . uzaklarda huzursuz sürü köpeklerinin ünü gellabam neyder; Iramazan ne der ya Ümmü! ya Ümmü?. .
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Çelikli Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.