Karanfil "şiir yolculuğu"

Ayrýklýðýma kelebekler konduðunda bir gün
Senin varlýðýn anýmsadým
Bir rahvan atýn yelesinde tüketiyorum koþmalarýmý
Tozlu dumanlý gidiþlerin uslu uslu dönüþlerine
Ya sabahtan çýktýðým yolcuðun akþamýna ne demeli?

Senin bir varlýðýný çizsem
Titrek göðün kýr çiçeklerine abdest aldýrmasýnda bile
Utangaç olurdu

Yazmayý senden öðrendim
Öðrendim dedimse çiçek açan topraðýn dinlemesi gibi
Bir taþýn su da sekmesi
Yürüyen karýnca dinginliði
Ürkek ceylanlarýn dað sýrtlarýndaki güvenlik hissi gibi
Þiir denilince adýna divanlar yazmanýn hülyasýyla
Örttüm dünyanýn diþ izlerini

Senden sonra sað üst cebime kondurduðum
Tabelasýna þiir asan devlet dairesine
Verdim istifamý

Mayhoþ þiirler yazmanýn artýk yorduðunu
Senin tortularýnýn biteceði un ufaklýkla
Dedim senin göðüne dokunursam elim kýrýlsýn

Sonra çekildim
Kuytu köþelerin yakalarýna siyah vedalarýn asýldýðý kýyýlara
Limanlarýn sesleri keseceðini
Cesedim de senin tarafýndan öpülmelerin sýyrýldýðýný
Eski köyün kadim bir unutulmuþ geleneði gibi
Silinip gideceðini var sayan hikâyeler anlatýrdý ninem

Yürüdüm senden sonra
Senden uzaða
Senden beri
Ve üstesinden gelebilme kaçýþlarýna
Fakat hiç kaçmadým ki
Yaþamak için yapmak gibi
Öylesine

Þiir de bitmedi
yazmakta
Ben sevmenin bu kadar yakýþtýðý
Baþka bir þiir görmedim karanfil...

Sosyal Medyada Paylaşın: