Saklanýrken aþk en yalnýz köþemde Yüzüm aynalarda her gün bir baþka yabancýdýr Eksilirken hayalin buðulu gözlerimde Gövdemin kumaþýnda kalbim sanki yamadýr
Hiç durmadan yüreðim sökülürken yerinden Sarýlýr mekiðine sabrýn ve de zamanýn Ölüme kanatlanýr bir kuþ kalkar içimden Mahþere taþýnýr artýk son nefes yalnýzlýðým
Gölgesi öteye vurur gördüðüm tüm düþlerin Sanki mezara benzer o soðuk yataðýmda Uykuyla uyanýklýk arasýnda gözlerim Sarýlmýþtý kundaðým ölümün kucaðýnda
Gövdemi býraktým ben yokluðun kýyýsýna Sýzlar yüreðimin þimdi hiçe bakan tarafý Ruhum ancak misafir ölümün kanadýnda Göðsümdeki kafesin açýlmýþtýr kapýsý
Sosyal Medyada Paylaşın:
osmandeniz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.