Sustuk İkimiz de

irkilerek uyanýr düþ
alev saçlý yüzyýldýr yalnýz sabahlar
asi bir nehir akar ten girdabýnda...

yolculuk çaðýrýr, zordur katlanýlmasý
bir bomba düþer zamana düþ/ölür...

bir yýldýz daha kayar derinlere
yaðmurlar akar, ýslatmaz bedeni
bir kadehte üç hüzün belirir...

yolculuk çaðýrýr, zordur katlanýlmasý
bir bomba düþer zamana düþ/ölür...

çöker caddeye bir yüzüm
yolculuk asi çocuk, solar gündüz
kime yansam k/özünde yanar dilim...

yolculuk çaðýrýr, zordur katlanýlmasý
bir bomba düþer zamana düþ/ölür...

gece sürünür ellerimde
yüzümü keser bir rüzgâr
bileyli býçak, soðuk otogar...

yolculuk çaðýrýr, zordur katlanýlmasý
bir bomba düþer zamana düþ/ölür...

þekerleri eritir buzum
tadým acý, yolum uzun
olmasa yâr/dinmese sýzým...

yolculuk çaðýrýr, zordur katlanýlmasý
bir bomba düþer zamana düþ/ölür...


bu sabah irkilerek uyandým… bir kahve tadýnda þekersiz kalýþlarýma ve ayrýlýklarýn o seviþken zamansýzlýklarýnda asiydim, o yüzden milyon kez kahrettim... ve asýlý kalan düþlerimle dertleþtim bu sabah… bir þiiri astým en tepeye, þiir üzgündü, þiir yorgun... kaç savaþtan çýkmýþçasýna yýlgýn... son kez güzel düþlerimi verdim, asýlý þiirime… oysa o, hiç ama hiç konuþmadý... ben de konuþmadým…

—sustuk ikimiz de...


Copyright © by ahd
www.alihakanduz.com

Sosyal Medyada Paylaşın: