O eski evrenler çürüdü, Algýsýnda iki somya Kýrmýzý, ucu pileli.
O eski biriketlerden, Yazgýsýnda temeli yok Kapýsý demir, avlusu beton.
Çayý tek içer. Gözleri saatte, bekler Evveliyatý gelir mi acaba?
Ruh gezinir o evrende, Algýsýnda hangi hali kaldýysa ... Baþlayýp bitiremediði ne varsa Evveliyatýnýn ektiði tohum yýrtar topraðý...
Mevsimler: Yeþiller, sarý ve beyaz. Doðumu yeþil ve sancýlý: "Tomurcuk yükselir göðe, eðikken baþý" Yaþantý sarý ve bekleyiþli: "Güneþi, tuzu ve kuru yapraðý; dikken baþý" Sonu bembeyaz: "Soðuk mermer, siyah parmak ucu ve bir elbise; defindeyken baþý"
Tohum Zihnimiz, Kucaðýmýzdaki kundak Evveliyatýmýz mý?
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nesibe Kuzu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.