Tekboynuzlular Masası

Yazmak gerekiyor,
Tek dal sigaram yarýya dönüyor,
Kýrýk ladinler gülümsüyor,
Dünya benden yana deðil,
Kafam hep biraz ona çekiyor.

Çamaþýr ipinde býraktým,
Kurusun diye içim,
Ama beni hep hayat ýslatýyor,
Kapý çaldýðýnda,
Ceza makbuzu geliyor.
O deðil.

Daldým geçen,
En derinine gecenin,
Ama artýk gece bile yakamozdan sekiyor,
Tutamýyorum bende sabah oluyor.
-Kovalambaçta zaten iyi deðilim-

Ne olursa olsun lobotomisine,
Eðik zeminli düz bir bar masasýnda,
Organlarýmý býraktým.
Anlayacaðýnýz artýk
Ona da ,
bana da ait deðil.

Eþentiyon gösterilerin,
Para üstü verilmeyen zamanlarýnda,
Sahne biraz göz yaþý biraz tarçýn kokuyor,
Göz yaþlarým ona ait,
Tarçýn ne alaka bilmiyorum.

Halý katlanýyor buz dolabýnýn altýna,
Ben biraz antartikaya,
O biraz falk adalarýna.
Halý da ben de o da,
Ayný iklimi solumuyoruz.

Acý,
O da ben de halý da,
Ayný dünyalarda mýyýz,
Ondan da emin deðilim.

Halka açýk bir havuzda,
Battal boy bir deniz atýyla,
Bukowski dövüþsün isterdim,
Fakat yanýmda olsa,
yine de onu izlerdim.

Kilise günahlarýmý affeder mi,
Ya da ne biliyim kýzýlay’da bir sarhoþ,
ya da halk ekmek büfesi,
Ben etmezdim,
Bir de deniz kestanelerini.


Sosyal Medyada Paylaşın: