Ne olur yardým et! Sevda karanlýðýmda yolumu göster. Bu zifiri karanlýktan, Sensizlik çukurundan çýkar beni!
Ne olursun yakma! Ateþ kýrmýzýsý dudaklarýnla kalbimi. Çünkü artýk söndüremiyor yangýný, Ne þiirlerim ne de sözlerim...
Ne olursun eyleme beni divane, Yeter artýk etme beni biçare, Yazýyorum yine deli gibi ama ne çare! Sana olan hastalýðýma, Yalnýzca SEN VE GÜZELLÝÐÝN gereksin.
Sana olan baðlýlýðým, Hiçbir maddeye benzemiyor. Ne sigara ne alkol ne esrar, Beni sen kadar zehirleyemiyorlar. Hiçbir ateþ yakamýyor kalbimde, Bir çift kömürün yaktýðý ateþi.
Bazen diyorum kendime, Niçin hâĺâ seversin seni kullanan insaný? Sana zarar veren þeye niçin bu kadar baðýmlýsýn? Ve kendimi þu cevapta bulurum; Zevk alýyorum bu duyduðum acýdan, Zevk alýyorum bana bakýþýndan, Zevk alýyorum hiç sarýlmadýðým belinden, Zevk alýyorum kiraz rengi dudaklardan, Zevk alýyorum ruhumun bu acýyý çekmesinden...
Þimdi sana teþekkür ediyorum. Bana bu tatlý acýyý yaþattýðýn için. Kaybettiðim duygularý, Bana geri verdiðin için.
Senden son isteðim var. Ýsminin anlamýný yerine getirmen. Sensiz geçecek karanlýðýmda, Bana yol göstermen... Sosyal Medyada Paylaşın:
Mustafa çiftçi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.