Bir sokak lambasýnýn altýnda duruyordu. Çok pejmurde bir çocuk, soðuktan üþüyordu. Elinde kitabýyla, büzüþmüþ bir kenarda... Belli ki, okumaya, derse çalýþýyordu.
Ýçim burkuldu bir an, sordum ne yapýyorsun. Dýþarýsý çok soðuk, sen üþümüyor musun? Kaldýrdý gözlerini, bakýp ta mahsun mahsun... Ders çalýþýyorum ben, dedi; görmüyor musun?
Sordum! evin yok mu ki, sen neden buradasýn? Üstündeki elbisen çok ince donacaksýn. Ders çalýþmak uðruna, belki hasta olacaksýn. O zaman bundan bile, mahrum mu kalacaksýn?
Gözleri dolu dolu, dedi; yok benim evim. Yatalak anam ile, çok izbe bir yerdeyim. Ne mum, ne elektriðim, ne kalacak bir yerim... Gündüz iþte çalýþýp, gece hep bu yerdeyim.
Kazancým anam için, ilacýna yetmiyor. Öyle gün oluyor ki, aðza lokma girmiyor. Anamýn midesi boþ, ilaç fayda etmiyor. Çalýþýyorum gece, gündüz, gücüm yetmiyor.
Yine de hamdolsun ki, ayaklarým tutuyor. Elim kolum saðlamdýr, gözlerim de görüyor. Beterin beteri var, halime þükrediyor... Bak þu dünyaya amca! insan neler yaþýyor.
Bakýp ta ders almamak, mümkün mü takvasýndan. Görünce o halini, utandým kulluðumdan. TURANÝ geçeceksin, hesabýn zorlusundan. Mizana çekilip te, vereceðin hesaptan.
-------------------------TURANÝ 11/09/2008 Sosyal Medyada Paylaşın:
Romantik Adam Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.