Hep mi sevenleri bulur vedalar?... Ve hep mi yazgýsý ayrýlýklarý olur?.. Sevgisi, sevdiði tarafýndan hepmi hor görülür?... Ey gönül kandýrma kendini!... Adýný sevgiyle andýðýn... O vefasýz sevgilinin ruhu... Senin deðildir... Ve zamanla onun o fesat kalbi... Hiç sana ait olmadýðýný anlarsýn aslýnda!.. Kendine, kahreder hastalanýrsýn... Sevdiðin ilaç olmaz, asla sana!.. Sonun da hastalýklý sevgini taburcu edersin... Onu yüreðinden!... Gecenden!.. Gündüzünden çýkarýsýn!.. "Seviyor mu?" "Sevmiyor mu?" Demeyi de býrakýrsýn... Zaman ile kendine gelir, akillanýrsýn... Ama iþ iþten geçmiþtir, artýk... Geçmiþ olsun... Sana arkadaþ! Dinçer Dayý
Sosyal Medyada Paylaşın:
Dinçer Dayı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.